Terör freni patlamış kamyon gibi artık...

Masum çocukların, günahsız insanların terör kamyonun altında kaldığı sahilde gezmiş, kafelerde oturmuştuk.
Canlı bomba patlar mı, terör saldırısı olur mu kaygılarıyla...
O zaman olmadı, bir ay sonra oldu...
Fransa’nın Avrupa Futbol Şampiyonası’nı kazasız belasız atlattık diyerek derin bir oh çektiği anda terör bir kez daha vurdu.
Artık dünyanın hiçbir yerinde can güvenliğimiz yok.
İstanbul’da uçağa binerken de...
Nice sahilinde akşam yürüyüşü yaparken de...
Orlando’da dans ederken de...
Brüksel’de bira yudumlarken de...
Ankara’da metroya giderken de...
Paris’te kafede otururken de...
Bangkok’ta tatildeyken de...
Tüm dünyada terör freni patlamış kamyon gibi yokuş aşağı gidiyor artık.
Kimi ezeceği, hangimizi yok edeceği belli değil.
Nereye gidersek gidelim, nerede olursak olalım, dünyanın hiçbir yerinde güvende değiliz artık.
Adı konmamış 3. Dünya Savaşı’nı yaşıyoruz.
Çocuklarımız, yarınımız, insanoğlunun geleceği bombalar, kamyonlar altında eziliyor.

Bunlar şehir suyunu da zehirler yiyecekleri de...

Dünyadaki terör saldırıları IŞİD’in infazları gibi giderek daha da acımasız daha da vahşileşiyor.
Canlı bombayı gördük, silahla kafelerin basılmasını, kulüplerin taranmasını gördük.
Şimdi de kamyonla çoluk çocuğun üzerinden geçilmesine tanık olduk.
Bu gözü dönmüş, insanlıktan çıkmış caniler bundan sonra her şeyi yaparlar.
Şehir suyunu da zehirlerler...
Marketlerde satılan yiyecekleri, içecekleri de...
Kitlesel ölümleri yaratacak, sayıyı her seferinde daha da artıracak her yolu denerler.
Allah tüm insanlığın yardımcısı olsun.

İstanbul’un taksicileri belki şimdi utanırsınız

Atatürk Havalimanı’nın bombalanmasından sonra bizim taksiciler tarifeyi hemen ikiye katlamış.
Terör vurgunu yaparak insanlıktan çıkmış.
Can havliyle havalimanından uzaklaşmaya çalışan insanları iki katı paraya taşımıştı.
Peki Nice’te ne oldu?
Taksiciler terör dehşeti yaşayan insanları sabaha kadar ücretsiz taşıdılar. Bölge sakinleri panikle kaçışan insanlara kapılarını açtılar.
Kimsenin aklına fazla para kazanmak...
Vurgun yapmak...
Daha çok kâr elde etmek gelmedi...
Akıllara gelen tek şey insanlıktı, yardım eli uzatmaktı.
Belki İstanbul’un taksicileri bu olaydan sonra utanıp ders alırlar.

Filmler gerçek oluyor ama bizi kurtaracak kahraman yok

1988 yılında çekilen Die Hard ve türevleri filmleri izlediğimiz zaman “Yok artık bu kadarı da fazla” derdik.
“Amma da abartmışlar” diye dalga geçerdik. O filmlerde gördüğümüz her şey gerçek oluyor. Sivillerin taranması, masum insanların kitleler halinde öldürülmesi, otellerin, kulüplerin basılıp insanların rehin alınması...
20-25 yıl öncesinin filmlerinde ‘Bu kadarı da olmaz’ dediğimiz her şey gerçek oluyor.
Filmlerde gördüğümüz katliamları gerçek hayatta yaşıyoruz.
Ama ne gözü kara bir Bruce Willis’imiz var bizi kurtaracak, ne de süper bir kahramanımız...

Cuppa: Kadife eldiven içindeki demir yumruk

İngilizce ‘bir fincan çay’ anlamına gelse de Cuppa, Cihangirli için öncelikle bir kafeden ibarettir.
Yıllarca çimen suyundan, pancar suyuna kadar organik sağlıklı meyve suları satan Cuppa diye bir kafe var Cihangir’de.
Geçen yıl el değiştirip bu konseptten uzaklaşsa da hâlâ kahvaltıları ve yemekleriyle Cihangir’in en güzel kafelerinden biridir.
Cuppa şarkısı Tarkan’a yakışır mı yakışmaz mı diye tartışılıyor ama bizim semtin kafesine fazlasıyla yarayacağı kesin.
Gelelim şarkıya...
Millet kafa buluyor, Tarkan’a yakışmadı diyor ama büyük bir yanılgı içindeler.
Tarkan’ın şarkısını beğenmeyenlerin üç gün sonra beach’lerde, kulüplerde Cuppa’yla dans edeceğine bahse girerim.
Ayrıca Cuppa’yı hafif bulup Tarkan’a yakıştırmayanlar şarkının sözlerine bir daha baksın;
Bu şarkı kadife eldiven içinde demir yumruktur.
Basit gibi görünen ama taş gibi muhalif bir şarkıdır.
Bu şarkıyı yapanların, ‘cukka cukka’ diye söyleneceğini hiç düşünmediğini mi sanıyorsunuz...
‘Cukka cukka’ da bu dönemin en iyi özeti değil mi?