Ege’nin güzel kadınları sizi buraya alayım

Madem başbaşa kaldık ve bugün sizin gününüz, bulduğunuz her fırsatta, Külkedisi’nin 2 cazgır üvey kardeşi gibi bol bol şımarın. Fırsat çıkmıyorsa, yaratın. Çoluk çocuğunuz ve kocanız “Yahu ne oldu sana böyle? Bir garip haller geldi üstüne” derlerse... “364 gün, 6 saat canıma okuyorsunuz zaten” diyerek, onlara gerçekleri hatırlatın.

NEŞELİ ÖNERİ DE ZOR
Ev işlerine dokunmayın. Yemek yapmayın. İş yerinde kendinizi fazladan paralamayın. Diyetti püsürdü, nereye kadar? Otlamaya alışmış midenizi debdebeli hamurlara, şaşaalı tatlılara bir kahraman gibi açın. Şu bana yakışmaz, bu beni güzel göstermez diye düşünmeyin, elinize ilk gelen en rahat şeyi üzerinize geçirin, makyajınızı silin, kadın arkadaşlarınızla buluşup felekten bir gün geçirin. İsterseniz dedikodunun gıybetin dibine vurun. İsterseniz sessizliğin kardeşi olun.
Aaaay çatladım vallaha. Sana şurada 2 neşeli öneri yapmak adına. Ve fakat inan çok zorlandım. Çünkü bugün söz verdim kendi kendime. Dünya Kadınlar Günü’nde seni de kendimi de üzmemeye... Kadınlara yönelik şiddet, taciz, cinayet istatistiklerinden bahsetmemeye...

EMPATİ YAPTIRABİLSEK
Keşke şunu yapabilseydik... Hani 23 Nisan’da 10 dakikalığına çocukları başbakan, cumhurbaşkanı, okulun müdürü yapıyoruz ya. Bugün de kadınlara eziyet çektiren memleketteki bütün erkekleri o öldürdükleri, dövdükleri, tecavüz ettikleri, çocuk yaşta evlendirdikleri, psikolojik şiddet uyguladıkları, ezdikleri, hor gördükleri, küçümseyip aşağıladıkları kadının yerine geçirebilseydik.
Şakacıktan. Sadece 1 günlüğüne.
Empati kurabilirler miydi bizimle?
Hissedebilirler miydi?
Ölüp ölüp dirilen kalbimizin çığlığını.