Trol gemileri...

Bekir COŞKUN

Gözlerim daldı.

Mavi mavi hayallerim, bir mavi denizdeki gemilere takıldı. İrili ufaklı, sıra sıra gemiler.

Güvertesinde genç kızların mendil salladığı, çocukların oynayıp koştuğu, yaşlı bir kadının ağladığı yolcu gemisi.

Bir küçük yelkenli.

Bir yaşlı balıkçının kuyruğuna oturduğu, tak-tak sesli cılız-eski balıkçı teknesi.

Kotralar, görkemli yatlar, kambur kum tekneleri.

Kimisi mutluluğun, kimisi hasret ve özlemin, kimisi emeğin, kimisi zenginliğin, kimisi yoksulluğun simgesi, yaşam denizinden mavi mavi geçiyorlar.

*

Diyeceksiniz ki; ‘‘Trol gemisi hani?..’’

Trol gemilerini bilir misiniz?..

Onlar attıkları çelik tırmıklı ağlarla denizin altını talan ederler de, üstten gözükmezler.

Trol gemileri, denizin dibindeki yaşamı tümden yutup, canlıların yuvalarını yıkıp, ne var, ne yok alıp götürürler. Köpüklü dalgalar, mavi su, oynaşan pırıltılar bunu gözlerden gizler.

Trol gemileri, insan eliyle yapılmış en mükemmel çaktırmadan yağmalama makinesidir.

O; denizin değişmez mavi ipek görüntüsünün altını soyar da, kimseler göremez.

İnsanoğlu, soygunun farkına yıllar sonra varabilir:

‘‘Balık kalmamış...’’

‘‘Yunuslar tükendi...’’

‘‘Deniz öldü...’’

*

Ve Ankara'da trol gemisi gibi adamlar.

Çelik ağlarını atmışlar, alttan alttan yutuyorlar.

Ne varsa, ne yoksa...

Ormanları, kıyıları, ovaları, ırmakları, suyu, havayı, yeri, göğü, taşı, toprağı...

Ve denizin dibini.

Tarım Bakanlığı, bir yandan trol gemilerine göz yumarak, bir yandan su sirküleri ile oynayarak, yağmanın artık denizlerin dibine kadar vardığını haber veriyor.

*

Trol gemileri...

Mavi hayalleri de ağlarına takarak sürükleyip yok ediyorlar.

Kimisi denizde, kimisi karada.

Onlar her yerde...

---