İstikrar...

İlk iki hecesi "istik..." Anadolu’nun çoğu yerinde halkımızın elli kusur yıllık talebini ifade eder:

"Ekmek istik..."

"İş istik..."

"Maaş istik..."

Bir harf eksiğini alırsanız, bu sefer siyasilerin talebine varırsınız:

"Oy isti..."

"Milletvekili olmak isti..."

"Milletvekili oldu, şimdi şeyimizi isti..."

*

Yok eğer "istikrar"ın başını atarsanız "...ikrar" ortaya çıkar ki, bu samimi beyan, dürüstçe ve açıkça söyleme anlamınadır.

Ve bildiğiniz gibi hep sonradır:

"Bizi kandırdı..."

"Hırsız çıktı..."

"Memleketi batırdılar..."

"Yani bu kadar da olmaz" gibi...

*

"İstikrar"ın ortasında "tik" vardır.

Birçok şey, ulusal birer "tik" olarak durmadan tekrarlanır.

Örneklemek gerekirse; özellikle egemen sermayenin "AKP giderse istikrar bozulur" tezi bir tik’tir, bilirsiniz:

"İstikrar önemli..."

"İstikrar bozulmasın..."

"Bu istikrar bozulursa..."

*

En sonda "...ar" gelir...

"İstikrar"ın en son iki harfi "ar’sızlık" asıl istikrarı bozsa bile, "ar" arkada kalır...

Şimdi diyebilirsiniz ki:

"Türkiye’nin Cumhurbaşkansız kalışı, devletin parçalanması, toplumun bölünmesi, TSK ile çatışma, meydanlar, tabutlar... Bunun neresi istikrar..."

Olsun...

Patronlar böyle isti...