Bir dostun gidişi...

Çünkü yönetmelikler, lojmanlarda kedi-köpek beslenmesini yasaklıyordu.

Ama artık yasak değil.

Aşağıdaki hazin öykü, bu yasağa kaldıran adamın öyküsüdür.

*

Deniz Sayın’ın bir gün bir köpeği oldu, adı Postal.

Postal sokak köpeğiydi ve annesini öldürdüklerinde o avuç kadardı, Deniz çöplükte onu bir karton kutuyu yerken bulmuştu.

Bir süre sonra Postal, lojmandaki dairenin bebeğiydi artık. Minderi ve su tası oradaydı.

Akşamları kapının arkasına sinip Deniz’in yolunu bekliyor, o gelince deliye dönüyordu.

Ama kötü insanlar hiçbir zaman geç kalmazlar. Lojmanın kapısını çalıp Postal’ı oradan atmasını istediler.

Zor günler başlamıştı.

Evde bu konu konuşulduğunda Postal sanki anlıyor ve her zaman bir koltuğun arkasına saklanıyordu.

*

Deniz Sayın, "Devlet bir yandan hayvanları koruma yasası çıkartırken, bir yandan kendi lojmanlarından nasıl onları sokağa atar" diyerek Danıştay’a dava açtı.

Bir hukuk mücadelesine girişmişti Deniz Sayın, bir yandan da Postal’ı alıp gideceği kirası ucuz bir evin peşine...

Geçen hafta başı Danıştay’dan hiç ummadığı bir haber aldı:

Yüce mahkemenin merhametli ve yürekli yargıçları, "Lojmanlarda kedi-köpek beslenmesine ilişkin yönetmeliği" durdurmuşlardı.

O sevinçle evden fırladı Deniz Sayın.

Ama kim bilir hangi duygular içinde yolu geçerken bir aracın altında kalıp can verdi.

*

Postal, o gün ve sonraki günler kapının arkasında onu bekledi.

Hálá bekliyor...

O iyi insan ise; hem biz hayvan dostlarına, hem lojmanlardaki kedilere-köpeklere, hem onları çok seven ve onlar her sokağa atıldığında ağlayan çocuklara çok büyük bir armağan bırakarak bu Mart ayının 14’ünde çekip gitti.

Onu asla unutmayacağız.

Postal’ın yiğit dostu Deniz’i...