Anneler, anneler...

Aynı endişeli sestir o.

Aynı korku, aynı evham, aynı tedirginlik.

Atın yavrusunu temizlerken burnuyla onu düzgün tutup arada bir çıkardığı seslerle, annelerimizin kızıyormuş gibi yapıp çocuklarına "Dur biraz... Bak tertemiz olacaksın..." demeleri...

Farksızdır.

Yuvasına kadar getirdiği yiyecekleri yavrusunun ağzına koyan kuşları gördünüz mü hiç?

Önlüğünü takıp da bebeğinin ağzına küçük kaşıkla mamasını veren annelerle aynıdır.

Her iki bebek de kafalarını uzatıp gagalarını açarlar.

Her iki anne de özenli, mutlu, huzurludur.

(.......)

Önceki gün bizim evin bahçesinde erkek ve dişi serçe, duvarın çatlağında geçen seneden kalma kuru otları çekiştirip duruyorlardı.

Andree, "Kuru ot yerler mi?" diye sordu.

Ona "Hayır... Bu ikisi bebek yapacaklar, yuvaları için kuru ot lazım. Şu anda yaptıkları mobilya almak gibi diyelim" dedim.

Ya da yavrusuna beşik hazırlamak gibi...

Yumuşak, sağlıklı, onu içinde büyütebileceği bir yatak...

Tıpkı annelerimiz gibi.

(.......)

Siz hiç yavrularına yiyecek arayan bir anne köpek gördünüz mü?..

Çöplükten bulduğu bir parça yiyeceği, kendisi aç olsa bile yemeden yavrularına koşa koşa götüren... Bebeklerinin yiyeceği elinden alınacak diye korkulu gözlerle etrafa baka baka...

Tıpkı yaşam savaşı içinde, çırpınan, çabalayan, kazanmak ve yetiştirmek isteyen annelerimiz gibi...

*

Bugün Anneler Günü.

Bütün anneler aynıdır.

Sevgiler aynı, şefkatler aynı, okşayışlar aynı, korku ve endişeler aynı, yavruları ellerinden alındığında çığlıkları aynı.

Özenleri de, sevinçleri de, yürekleri yandığında ağıtları da aynıdır annelerin, unutmamalısınız.

Bugün Anneler Günü.

Aynıdır anneler.