Ağaç insan insan ağaç...

Çünkü kimse ormandan-ağaçtan yana değil.

Ormanı yok etmeyi kaşla-göz arasında beceren bürokratlar olsun, belediyeciler olsun, devlet görevlileri olsun, sıra ormanı korumaya gelince ayak sürüyorlar.

Çünkü ağacın dili yok.

Dilekçe yazamaz.

Oy kullanamaz.

Rüşvet veremez.

*

Onun yaşamasını sürdürmesine izin vermek, savunmak, korumak ancak "iyi insanlara" kalır.

Ki bu zor bir olasılıktır.

İşte; gazetelerde birçok köşe yazarı, kaçak villaların "yıkılmaması" için yazı yazmaya başladılar.

O Boğaz’ı gören orman kesilirken ve dünyanın en güzel manzarası yok edilirken "yapmayın-etmeyin" diyen bir köşe yazarı oldu mu?

Ne gezer?..

*

Ormanın ağacını savunmak "iyi insanlara" kalır ama bu ülkenin insanları çoğunlukla bunu yapamazlar.

Çünkü:

Onlar aslında ormanın ağaçları ile aynı kaderi paylaşırlar.

Çoğunluk, tıpkı ağaçlar gibi dilsiz-sessizdir... Zenginlerin ve güçlülerin çıkarı varsa, onların yaşamları da aynı eller tarafından baltalanmıştır.

Bir de bakarsınız ki; banka önlerinde mi olur, hastane koridorunda mı, mahkeme kapısında mı, cami avlusunda mı, bir fırının önünde mi?.. Yaşamına vurulmuş baltaların acısını çekiyor insan...

Tıpkı ormanın ağacı gibi...

Ormanın ağaçları ile toplumun bireylerinin paylaştıkları ortak kader çizgisidir bu.

*

Bu böyle gider.

Ağaçların dili-sesi olmayacağına göre ve onlara sahip çıkması gereken bu toplumun bireyleri ağaç kaldıkça...

Güçlü vurguncular, baltalarıyla hem ormanın ağacına, hem ağaçlaşmış insanlara yanaşacaklardır.

Bir ona, bir ona...

O ormanların ağaçları ile bu vatanın insanlarının ortak yazgısıdır bu, değişmedi, değişmiyor...