Son hedef

Aman bir kaza olmasın, diyerek kendi sahasında oynamasına rağmen kalan son hedef için büyük risk almış. İlk 20-25 dakikalık bölümde Trabzonspor diye bir takım sanki sahada yok gibi. Ne oyun anlayışı, ne hucum orgarizasyonu ne de mücadele var. Geride çakılı defans dörtlüsü orta sahaya bile gelmiyor. Orta sahada Colman sanki Antalyaspor’dan yana oynuyormuş gibi ve diğerleri de çok etkisiz. İleride Henrique tek başına bir şeyler yapmaya çalışıyor o kadar. Yani Trabzonspor için ilk yarım saatlik görüntü hiç de hoş ve iç açıcı değil. Böyle nereye kadar gidecek diye beklerken Cech sakatlanıp çıkıyor ve Halil giriyor. O dakikaya kadar mahkum oynayan Trabzonspor’da da saha içindeki değişikliklerle işler de olumlu yönde değişiyor. En azından Trabzonspor rakibine mahkum olarak oynamaktan kurtuyor. Sapara’nın golü ise Antalyaspor’un umutlarını bitirmiş oluyor.

Bitse de gitsek havası

İKİNCİ yarı ise Trabzonspor istediğini almış, maçı bitirmiş ve tur biletini cebine koymuş gibi çok rahat bir görüntüde. Yani yine işini ciddiye almıyor. Aslında ikinciyi bulsa maçı da bitirecek ama hiç de öyle bir çaba ve mücadele yok. Sanki bu yağmurda maç bitse de gitsek gibi bir havaları var. Antalyaspor ise maçın büyük bölümünde oyunu kontrol etti, gol kovaladı ve mucize bekledi ama olmadı. Trabzonspor kalan tek hedefte yoluna şimdilik devam ediyor. Yarı finalde ki rakip Sivasspor. Ancak Trabzonspor bu silik ve isteksiz futbolunu devam ettirirse son hedefte de hüsran ve hayal kırıklığı yaşanır.