Özlemişiz

Şöyle rakibini hem de kendi sahasında bile büyük takım havasıyla ısırdığını gördüğümüz maçlar ancak parmakla sayılacak kadar azdır. İlk yarıdaki futbol ve istek zaten tüm sezon başınca alıştığımız bir şeydi. Trabzonspor ancak dün akşam ikinci yarıda Sivasspor karşısında sanki tüm sezonun hıncını alıyormuş gibiydi. Elinde kalan son ve Avrupa’ya gidebilmek için tek fırsat olduğunun fazlasıyla bilincindeydi...
İlk maçta aldıkları 2-1’lik mağlubiyeti avantaja çevirmek için yemeden atılacak bir golün çok büyük önemi vardı. Trabzonspor aşırı kontrollü oynayınca, Sivasspor oyuna daha hakim gibi göründü. Ancak Adrian’ın golü Trabzonspor’u kendine getirdi. Daha özgüvenli, daha sakin ve sahada ne yapmak istediğini bilen bir Trabzonspor uzun süredir görmediğimiz bir şeydi. Ancak skor yine tehlikeliydi. Sivasspor atacağı bir golle yeniden kupa ya tutunabilirdi. Ama Adrian buna pek müsaade edecek gibi görünmüyordu.

Ateş ile barut patladı

İkinci yarının başlamasıyla birlikte Adrian, Sivasspor’un umutlarını iyice bitirdi. Sivasspor daha yediği ikinci golün şokundan kurtulamadan Adrian yine sahne aldı. Sivasspor kalecisini üçüncü kez avlayarak geceye damgasını vurdu. Olcan’ın golü ise finali iyice perçinledi. Trabzonspor’un üzerinden büyük bir yük ve stres kalkmış oldu. Artık bu şehir yalnızca finali değil kupa yı da bekliyor. Çünkü yalnızca kupa değil sezon başından bu yana göremediğimiz kadar Trabzonspor istekliydi. Ateş ile barut biraz geç de olsa ancak yan yana gelebildi. Ama daha patlama olmadı. Bu esas patlamayı final de bekliyoruz. Ancak böylesine bir Trabzonspor’u da hakikatten özlemişiz.