Olsun yine Avrupadayız

“Bize her yer Trabzon” diyorlar ve bunu da ispat ediyorlar. Trabzonspor nereye gitse onlar orada. Dün de Lille’de nereye baksanız bordo mavi renkleri görmek mümkündü. Tüm bu güzelliklerin yanında olumsuzluklar da vardı. Futbolumuz öyle bir dönemeçten geçiyor ki, etkilenmemek imkansız. Futbolcuya maç yasak, başkana stada girmek yasak. Trabzon’dan kalkıp takım ile Lille’e gelen Sadri Şener stada girmedi.  Bu anlamsız yasaklarla nereye kadar? Sahadaki futbolcuların etkilenmemesi imkansız. İşte bu duygularla Trabzonspor adeta ölüm kalım maçına çıkıyor.

Biz her şeyi yaptık ama...

Öyle bir maçtı ki, grupta sonuncu da olabilirdik, ikinci olarak Devler Ligi’ne devam edebilirdik. Kötünün iyisi oldu ve Trabzonspor yoluna UEFA Avrupa Ligi’nde devam etme hakkı kazandı. Kulaklarımız İtalya’da, gözlerimiz Fransa’da. İlk yarıya şöyle bir bakıyoruz,  mahkum oynuyoruz ama direniyoruz. Kalede Tolga kendinden çok emin ve hatasız oynuyor. Defansımızda ufak tefek aksilikler olsa da ilk yarıyı kazasız belasız atlatıyoruz. Çünkü rakip durmadan üstümüze geliyor ve yalnızca savunuyoruz.
Burak ileride tek başına üç savunma oyuncusu ile boğuşuyor. İtalya’da da durum iyi, gol sesi yok. İlk yarılar bittiğinde Şampiyonlar Ligi’nde devam ediyoruz.  İkinci yarı adeta kabus gibi başlıyor.  Önce İtalya’dan istemediğimiz gol sesi geliyor. Neyseki, İnter durumu eşitliyor ve dönüyoruz Lille’e. Franrsızlar akın akın geliyorlar. Duran toplarda ve taç atışlarında nefes alabiliyoruz ama sonlara doğru yaklaştıkça da Lille’in hem hızını, hem nefesini kesiyoruz. Üstelik heveslerini de kırıyoruz.
Son yılların revaçta bir şarkısı var; “Yüzüm güldü sayende, içim huzurla doldu. Kadirimde yazan aşk sonunda seni buldu” diye. Sonrası, yani nakarat bölümü bildiğiniz gibi. Haydi Lille yar. Şarkıyı rakibin ismine uydurduk. 2 maçta 4 puan aldığımız Inter, CSKA’ya yenilince, bize UEFA yolu gözüktü. Olsun yine de Avrupa’dayız.