Buz gibi

Son haftalardaki o silik görüntüsünü üstünden atmıştı. Daha dirençli, mücadeleci ve en azından rakibe mahkum oynamadı. Kolay değil Kadıköy’de Fenerbahçe’ye karşı oynamak. Her şey iyi gidiyordu. Başa baş ve dişe diş bir mücadele vardı sahada. Ta ki 24’üncü dakikaya kadar. Trabzonspor öyle bir gol yedi ki evlere şenlik... Alex’in korneri ve Mehmet Topuz bomboş pozisyonda çok rahat kafa vurdu. Bu nasıl defans anlayışı anlayamadım. Neyse ki, diğer maçlarda olduğu gibi Trabzonspor bu gole fazla takılmadı.Yediği golden sonra da oyun düzenini bozmayarak beraberlik aradı.

Tek eksik goldü

Halil çok hareketliydi ancak bu kez de ona ayak uyduracak oyuncu yoktu. Alanzinho var gücüyle oynadı ama yanındaki Colman’ın çok umurunda değil. Tamam, sakin olunur ama buz gibi de olunmaz ki... Burak ise nasıl oynadığına herhalde kendisi de inanmıyor. Yine her zamanki gibi her duran topun başına geçiyor ve nereden olursa olsun vurmaya çalışıyor. İlk yarı belki beklenen değil ama özlenen Trabzonspor’un sinyallerini gördük. Bir de gol görebilseydik bozulan morali düzelecekti.

İkinci yarının hemen başında eksik kalınca Trabzonspor’un beraberlik hayalleri de suya düşmüş oldu. Şöyle bir kadroya bakıyorum, belki de oyunu değiştirecek oyuncular vardır diye. Önce büyük paralar verilerek alınan yabancılara göz atıyorum. Beşi kadroda, üçü kulübede, diğer üçü ise evde. Yani yabancılardan hayır yok. Yine de sahadaki 10 Trabzonsporlu’yu tebrik etmemiz gerekir. Çünkü eksik oynadıklarını pek fazla hissettirmediler.