Beraberliğe bile sevinir oldu...

Ama Trabzonsporlu oyuncular krizi çabuk atlatmış gibi gözüküyor. Ligin iyi mücadele eden ve çok koşan takımlarından olan Karabükspor karşısına Trabzonspor’u iyi hazırlayan Hami Hoca, kalabalık orta saha ile takımının direncini biraz yükseltmiş. Yoksa o kadar değişen fazla bir şey yok. Trabzon’un görüntüsü orta sıralara oynayan sıradan bir takım görüntüsü. Tipik bir deplasman takımı gibi, oyunu kendi sahasında kabul ederek hızlı hücumlarda gol arıyor.
İlk yarının ilk 10 dakikasında her şey yolunda gitti. Hele Emre’nin golü Trabzonspor’a ilaç gibi de geldi. Ama ondan sonra klasik Trabzonspor’u izledik. Klasik diyorum, çünkü Onur yine iki inanılmaz pozisyon çıkartarak ilk yarıya damgasını vurdu.
İlk 45 dakikanın üç olayını şöyle bir sıralarsak yine 1. sıraya Onur’u koyacağız. 2. sırada maçın hakemi Süleyman Abay var. Çok kötü bir yönetim gösterdi. Hele bir Trabzonspor atağında avantaj kuralını kullanmayarak olası bir Trabzonspor golüne engel oldu diyebiliriz. 3. sırada ise Emre var. Öyle bir gol attı ki, bu kadar inatçılık olur. Vurdu defanstan döndü, yine hamle yapıp ağları sarstı.
İkinci yarı başlar başlamaz aslında işin rengi de biraz belli olmuştu bile. Trabzonspor ne hikmetse eski hastalığı olan skoru korumayı tercih ediyor. İkinci golü aramak yerine oyunu kendi sahasında kabul ediyor. Hal böyle olunca da Karabükspor önce beraberliği buluyor. Daha Trabzonspor beraberliğin şokunu atlatmadan ikinciyi de atıp, rakibin moralini sıfıra indiriyor. 2-1’den sonra sahadaki Trabzonspor’u üç cümle ile özetleyecek olursak;
1- Ne yaptığını bilmeyen, 2- Acemi ve telaşlı, 3- Çöküş devam ediyor. Çöküşün duracak gibi bir görüntüsü de yok. Şu zor günlerde pek umudumuz yok ama Juventus karşısında alınacak iyi bir skor belki işleri biraz yoluna koyabilir. Yoksa bu sezon için ligden beklentimiz falan kalmadı. Son söz: Koskoca Trabzonspor, beraberliğe bile sevinecek bir hale gelmiş.