AMERİKALI ARAMA KURTARMA EKİBİ USA 2: Aklımız Türkiye’de kaldı

◊ Kahramanmaraş merkezli depremlerin haberini nasıl aldınız? Hazırlıklarınız ne kadar sürdü?

- Arledge: Deprem gecesi buraya telefon geldi. Hemen hazırlıklar için seferber olduk ve ertesi gün yola çıktık. İncirlik’e inmemiz 30 saat sürdü. İndikten sonra anında araçlara binip Adıyaman’a doğru yola çıktık. İncirlik’ten Adıyaman’a gitmemiz 8 saat sürdü. Vardıktan sonra gruplara ayrıldık. Konaklama yapacağımız kampımızı kurduk. Sahada enkaz altındaki insanları bulmak ve kurtarmak için günlerce çalıştık.

◊ Çalışmaları nasıl yürütüyorsunuz?

- Arledge: 4-5 kişilik gruplara ayrılarak. Çalışma alanlarını bulduktan sonra gerekli mühimmatı kullanarak işe başlıyoruz. Türkiye’de çalıştığımız bazı binalar gerçekten büyüktü.

◊ Peki sizi en çok etkileyen, kalbinize en çok dokunan ne oldu?

- Arledge: Aslında tüm yaşananlar kalbime dokundu. Türk insanının ne kadar dirençli, ne kadar dayanıklı olduğunu gözlerimle gördüm. O insanlar her şeylerini kaybetmişti. O halde bile bize hâlâ kahve ikram etmeye çalışıyor, karnımız aç mı diye soruyor ve yemek ikram ediyorlardı. Bizim yardım için orada olmamız onları mutlu etmişti. Minnet duyuyor ve bir şekilde teşekkür etmek istiyorlardı. Türk insanı beni gerçekten çok etkiledi. Kesinlikle muhteşem insanlar...

 Çocuklar köpeklerle  oynarken çok mutluydu

◊ Sizin ekipteki göreviniz nedir?

- Cory Baldovin: K9 arama köpekleri uzmanıyım.

◊ Türkiye’de neler yaşadınız?

- Cory Baldovin: Hava şartları çok kötüydü ama biz de köpeklerimiz de adapte olduk. K9’ların çalışma ve dinlenme saatlerini iyi takip ettik ve hepsini sağlıkla geri getirdik. İnsanlar orada olduğumuz ve yardım ettiğimiz için mutluydu. Sokakta yürürken çocuklar gelip köpeklerimizi seviyordu. Köpeklerle oynarken hepsi çok mutluydu. Gözlerinin içi gülüyordu.

Adıyamanlıların hediye ettiği atkı hâlâ boynumda

◊ Siz neler söylemek istersiniz?

- Jake Armendariz: Ben K9 uzmanıyım. Türkiye’ye iner inmez Adıyaman’a doğru yola çıktık ve enkazda arama kurtarma çalışmalarına başladık. Türk yetkililer yanımızdaydı. Türk halkı yardımlarını esirgemedi.

◊ K9 köpekleri nasıl çalıştı?

- Jake Armendariz: Benim köpeğimin adı Clancy. 11 yaşında. K9 köpeklerinin ana görevi umut vermek. Clancy, enkazın altında biri olup olmadığını anlıyor. Onu her gün üç-dört kez aramaya çıkarıyordum. Ortam, iklim ve şartlar gerçekten çok zordu. Hava çok soğuktu. Biz de iklime adapte olmak zorundaydık. Zorluklar çoktu ama Türk insanının yaşadığı felaketin yanına hiçbir zorluk yaklaşamazdı. Oraya umut getirdiğimizi düşünüyorum. Köpekler insanları çok seviyor. Soğuğa, zorlu şartlara ve yorgunluğa rağmen aralıksız çalıştık. Türk insanı gerçekten zor durumdaydı. Sabah saat 3’e, 4’e kadar enkazdaydık. Diğer ekip gelince biz biraz olsun dinlenmek için çekiliyorduk. Çoğu zaman araçlarımızın arkasında dinleniyorduk.

◊ Boynunuzdaki bu atkı...

- Jake Armendariz: Ahh evet. Adıyamanlılar teşekkür etmek için almışlar. Hepimize hediye ettiler. Benimki çok güzel. En iyi renkleri ben aldım ve hediye edildiği günden beri çıkarmadan takıyorum. Enkazda çalışırken boynumdaydı, operasyon kampımızda da takıyordum. Los Angeles’a geldik, yine takıyorum. O durumda bile hediye almayı düşündükleri için minnettarım. Ömür boyu saklayacağım. Size yardım etmemize izin verdiğiniz için teşekkür ederim.

 Yıkım o kadar çoktu ki...

◊ Sizden de duygularınızı alabilir miyiz?

- Denise Lopez: Türkiye’ye yardım edebilmek beni çok mutlu etti. Büyük bir felaketle karşı karşıya olduğumuzu biliyorduk ama oraya gittiğimizde neyle karşılaşacağımızdan tam emin değildik. Haberlerde gördükçe kalbimiz paramparça oluyordu ama yaşananları kendi gözlerimizle görmek  tarifsiz bir duyguydu...

◊ Ekipte göreviniz nedir?

- Ekipte kurtarma uzmanı olarak yer alıyorum. Betonları kırıp enkaz altındaki insanları arıyorum.

◊ Neler yaşadınız Türkiye’de, biraz anlatır mısınız?

- Yıkım o kadar çoktu ki, araçlarımızla giderken bile insanlara yardım ediyorduk. Durup çadırlarını kurmaya yardımcı oluyor, ekibimize ait yemekleri paylaşıyorduk. Kendi inisiyatifimizle yaptığımız en küçük yardım bile insani açıdan bizi tatmin ediyordu. Ki bunların yanında insan hayatı kurtarmak paha biçilmez...

◊ Ekipte kaç kadın vardı?

- Beş... Kadınlardan üçü doktor, biri ilk yardım uzmanı. Arama kurtarma uzmanı olarak çalışan tek kadın benim.Biz bunun için eğitildik. Cinsiyet ayrımı yok. Gider gitmez kalacağımız kampı kuruyoruz. Herkes kendi takımıyla aynı çadırda kalıyor. Dediğim gibi zaten bunun için eğitildik. Her türlü duruma adapte olup üstesinden gelebiliyoruz. Ekipte herkes birbirine karşı dikkatli ve saygılı. Tek amacımız oradaki insanlara yardım edebilmek.

Takım içinde hiçbir şey huzursuz edici değil. Tek amaç görevimizi yerine getirip birlikte çalışmak.

200 ton malzeme yolladık

∆ Türkiye Cumhuriyeti Los Angeles Başkonsolosu Sinan Kuzum: Türkiye’ye ilk koşan yardım ekiplerinden biri, binlerce kilometre öteden; Los Angeles’tan giden ekipti. 8 Şubat’tan beri Türkiye’de görevdeydiler. Bugün onları karşılamak için buradayız. Depremin ilk gününden beri biz de burada yardım çalışmalarımızı yürüttük. 200 tondan fazla yardım malzemesini Türkiye’ye yolladık. Depolarımızda 40 tona yakın yardım var, onları da THY aracılığıyla bu hafta içinde yollayacağız.

Gönülden kutluyoruz

∆ Güney Kaliforniya Türk Amerikan Derneği Eski Başkanı Burcu Tansu: Depremin ilk gününden beri derneğimizin sahip olduğu Türk evini açtık ve yardımlara başladık. İnanılmaz derecede destek ve yardımlaşma oldu. Bu felaket nedeniyle çok üzgünüz, hepimizin başı sağ olsun. Bugün buraya Türkiye’den dönen yardım ekibini karşılamaya geldik. Birazdan gelecekler, kendilerini kucaklamak için hevesle bekliyoruz. Ülkemize elini uzatan tüm yardımseverleri gönülden kutluyoruz.

Kalbimiz Türkiye için atıyor

∆ Güney Kaliforniya Türk Amerikan Derneği Eski Başkanı Nilay Şenel-Nylund:

Arama kurtarma ekipleri bugün Türkiye’den dönüyor, biz de karşılamak için buradayız. Kalbimiz Türkiye için atıyor. Bizler dernek olarak maddi destekte bulunduk, ayrıca yardım topladık. Bir nebze de olsa milletimize el uzatabilmek bizler için büyük mutluluk. Hepimizin başı sağ olsun. Bir daha böyle felaketler yaşamayız inşallah.