YABANCI

Bugün pazardı değil mi? Hani şu büyük aile sofralarının kurulduğu, bazen kaçamak yapıp “dışarıda” yediğimiz, 2 kadeh rakı parlattığımız, derde, tasaya, gidişata, memlekete darlandığımız. Ya da mutluluğu paylaştığımız, yeni yaşımızı, kızın nişanını, oğlanın mezuniyetini “kendi içimizde” kutladığımız. Ama hep uzun, keyfine düşkün, mezesi taze sofraların başında buluştuğumuz.
Geçtiğimiz hafta bir arkadaşımın ısrarı ile gittim. Üçkuyular Vapur İskelesi’nin üzerindeki Boğaziçi Restoran’a.

Size yalan borcum yok, sahipleri Cem ve Hülya Kocatoros, geleceğimden haberdar olmuş. Bizi büyük bir misafirperverlikle karşıladılar.
Ama haberdar olmadıkları bir şey vardı. O da benim mutfak gezme isteğim. Bir an bile tereddüt etmeden mutfağa yöneldiler. Ben de peşlerinden. Bir kere, mekanda aynı anda hem et, hem balık çıktığı için diğer işletmelerden farklı olarak 2 ayrı mutfak var.Böylelikle etin kokusu, bıçağı, kepçesi balığa, balığınki ete karışmıyor. Ve şaşırtıcı biçimde her iki mutfak da tertemiz. Özellikle balığınki için İzmir’de gördüğüm en temiz balık restoranı mutfağı diyebilirim.

İkinci artı, 360 derecelik İzmir manzarası ve denizin içinde olma hissi. Sonbahar ılıklığı bitmeden yetişirseniz teras, nefis. Mezeler taze, Gavurdağı salatası çok ama çok başarılı, ara sıcaklar kıvamlıydı. Bir tek brokoli orta karardı, o da mevsimi olmadığından olsa gerek. Kimimiz et, kimimiz balık söyledik. Tabağından memnun kalmayan bir kişi bile olmadı.
Bir de mekandaki televizyonlara takıldım. Bu kadar güzel manzarada kim televizyon görmek ister diye. Başlangıçta yokmuş, ama maç zamanları müşteriler o kadar ısrar etmişler ki, göz hizasında olmayacak şekilde bir kaç televizyon yerleştirmek zorunda kalmışlar. (Öldürecek beni bu İzmir’in TV sever müşterisi)Hesap geldi, ama masada eşsiz tek kişi ben olduğum için, masadaki çiftler hesabı görmeme bile izin vermediler. Eğer bekarsanız benden tavsiye, mümkün olduğunca çiftlerle yemeğe gidin :))).

Öte yandan etraftaki masalara baktım. Hep bizim gibi işinde gücünde, aileler. Bankacılar. Sigortacılar. Çocuklu aileler. Üniversite öğrencileri ve hatta Çinliler!
Bu insanlar, farklı zamanlarda da olsa, burada yemek yiyebiliyorsa (ki günlerden salıydı) demek ki, rakamlarda da korkacak bir şey yok diye geçirdim içimden.
Giderseniz umarım siz de bizim gibi mutlu ayrılırsınız.