Kocaman kalpli kadınlar kocaman zekalı çocuklar
HEPİMİZİN aynı şansla gözlerini açmadığı bir dünya burası. Kaderimiz, nerede, nasıl, neye göre tayin ediliyor belli değil. Vardır bir bildiği deyip kabulleniyoruz başımıza geleni. Ama en zoru, hayata bedensel ya da zihinsel engeli ile gelmiş bir çocuğun annesi, ailesi olmak. Hele engellerle dolu bir ülkede bunu başarabilmek. Ve bunu sevgiyle, aşkla, alnından damlayan teri sile sile yapabilmek. Büyük sabır, büyük meşakkat. Size ne kadar zor olduğunu kelimelerle anlatmam imkansız ama bu anlara nasıl tanık olduğumu anlatabilirim.
Her yıl çiçekler içinde doğum günümü kutladığım mayıs, bu yıl benim için bir kabustu. Çok aşık olduğumu sandığım bir insanı hayatımdan sildiğim günün akşamı, dünyada en çok sevdiğim varlığı kaybettim... Annemi! Tüm dünya ayaklarımın altından sadece 1 saniyede kaydı. Sonraki günler hayatla bağlarım koptu.
İşte tam bu günlerde, kendimi bir dost tavsiyesi ile psikolog/pedogog/özel eğitim uzmanı Esra Dereobalı’nın yanında buldum. Esra’nın kişi üzerinde mucizeler yarattığı bir şey var; regresyon terapisi (geçmiş yaşamların ve bunun bıraktığı negatif izlerin bilinçaltından temizlenmesi). İlerleyen haftalarda ayrıntıları ile yazacağım bir konu bu regresyon terapisi. Çok çok acayip. Resmen bütün korkularınızla göbek bağınızı kesip atan bir metot.
İşte ben bu güzel kalpli Esra Dereobalı’nın kurduğu Farkındalık Atölyesi’ne giderken ve seans saatimin gelmesini beklerken aynı binada hizmet veren yine Esra tarafından kurulan Pembe Bağcık Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi’nde vakit geçirmeye başladım. Önce 1-2 down sendromlu ya da otistik çocukla yarenlik derken işin içine aileleri, onların dertleri, çocukların kaydettiği aşamalara sevinmeler, birlikte resim yapmalar, birbirimizi görünce sarılmalar filan girdi.
Hiç kimsenin anlayamayacağı, bilemeyeceği bir dünya onlarınki. Sadece kapısını aralayabilirsin. O da eğer o, bakmana izin verirse. Ve nasıl pırıl pırıl bir aydınlık, hiç kirletilmemiş bir saflık bulursun orada; aklın almaz.
Sonra benim seanslarım bitti, iyileştim, yeni bir hayata başladım... Hayatın rutin temposuna kanatlarım kırık ama aklım daha yerinde, geri döndüm. Ve geçenlerde Esra’dan bir telefon aldım. “Biz senin çocuklarla bir sergi açmak istiyoruz. Ebru ve Fotoğraf Sergisi. Ama nereye, kime gideceğimizi bilmiyoruz.” Hemen tanıdığım başka bir büyük kalpli kadın Güniz Hanım’ı aradım ve Kedi Sanat’la, Esra Dereobalı’yı bir araya getirdim. İşte şimdi benim sadece vesile olduğum bir hikaye başlıyor... Sergimizin ismi FARKLA BAKMAK!
Ne yaparsan yap, fark ile bak!
Kedi Kültür Sanat Merkezi yeni sezona özel çocukların başrolde olduğu sosyal bir projeyle merhaba diyor. 1-8 Eylül tarihleri arasında ‘Pembe Bağcık’ katkılarıyla, Esra Dereobalı Farkındalık Atölyesi’nin Ebru ve Fotoğraf Sergisi ziyaretçilerini etkilemek için hazır. Sanatın sınırsızlığını ve insanın sanat ile olan bağlarını bir kez daha sorgulamasını sağlayacak. Açılışı 1 Eylül Salı günü saat 19:00’da gerçekleşecek sergiye tüm sanatseverler davetli. Ben de orada olacağım. Hepinizi fark ile beklerim. Bu arada sergideki çok güzel. Ve bütün gelir özel çocukların eğitimine aktarılacak. Unutmadan, Kedi Kültür Sanat Merkezi, Alsancak Limanı karşısında.
