Tam bir yıl oldu O’nu kaybedeli…

Bugün Sevgili Eşim’in ilk ölüm yıldönümü. Çok çabuk geçmiş gibi görünen bir yıl aslında çok zor geçti. Bu bir yıl içinde ben her güne Onsuz ama O’nu anarak başladım. Onsuz başladığım her günü çok zor geçirdim. O’nun bana elinde bir tepsi, üzerinde bir bardak çay ve bir demet çiçekle “günaydın” deyişini; akşamları bana meyve verirken tabağın ortasında mum yakışını; bana kendimi bir engelli değil de bir kraliçe gibi hissettirişini özledim. Yazılarımı yazarken O’na danışamamanın, O’nun fikirlerinden yararlanamamanın getirdiği eksikliği hissettim. Sanki, asıl O’nu kaybettikten sonra engelli oldum. Artık yaşamımı, ancak, iki yardımcımın yardımları ile sürdürebiliyorum. Oysa ki eşim, “kimseye ihtiyacımız yok, ben sana bakarım” derdi bana. Yıllarca baktı da… Evet, O’nu çok özlüyorum, ama bu özlem mutlu ediyor beni. Çünkü bu yaşa gelinceye kadar gerçek anlamda yaşamış olduğumu hissediyorum. Böyle hissedebildiğim için de çok şanslı olduğumu düşünüyorum.

Doğrusunu isterseniz bir an önce ben de gitmek istiyorum O’nun gittiği yere. Ama biliyorum ki bu benim değil, Tanrı’nın isteğine bağlı. Ben de, Tanrı göndermek isteyinceye kadar beni öteki dünyaya, engelliler adına bir şeyler yapabilmek için çalışmayı sürdüreceğim. Onlar için yaratabileceğim küçük farkındalıklar ve okurlarımın desteği bana ayakta kalma gücü verecek.

Engelliler Haftası, Anneler Günü ve eşimin ölüm yıldönümü aynı haftada toplandı. Bu benim, anne olarak, yanımda sevgili eşim olmadan yaşadığım ilk Anneler Günü. Kırk yıl boyunca hep önce eşim kutlamıştı benim Anneler Günümü; önce eşim, sonra kızım… Çok şükür kızım hâlâ yanımda; bana destek olmayı, yaşama gücü vermeyi sürdürüyor.

Sizler bu yazıyı okurken, ben kabristanda eşimi ziyaret ediyor olacağım. Ardından gün boyu evimizde onu anacağız. İnanıyorum ki, gittiği yerde çok iyi ve çok mutlu O… Çünkü bunu fazlası ile hak etti, bu dünyada yaptıkları ve yaşadıkları ile… Eminim ki bizi görüyor ve onu ne kadar özlediğimizi biliyor. Ama ben yine de tekrarlamak bu özlemi ve “Mekânın Cennet olsun, Nurlar içinde yat Sevgili Eşim” demek istiyorum O’na. Ve duygularımı paylaştığınız için yürekten teşekkür ediyorum Sizler’e…
  �
Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaşam dileği ile...
 �