Özel eğitim ve rehabilitasyon merkezleri neden öğrencilerini ücretsiz taşıyamıyorlar?..

Bugün de, Manisa’da yerleşik bir özel eğitim ve rehabilitasyon merkezinin mesajını paylaşmak istiyorum sizlerle. 

Ay Işığı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi 01/08/2005 tarihinde, özel eğitime katkı sağlamak ve bu alanda gereksinimi olan bireylerin yaşamını kolaylaştırıcı eğitim ortamını kurumsallaştırmak amacı ile, meslekleri öğretmenlik olan beş eğitimci tarafından kurulmuş. Kurumda, Milli Eğitim Bakanlığı’nın tanımladığı;

1- Bedensel Engelli Bireyler

2- Zihinsel Engelli Bireyler

3- İşitme Engelli Bireyler�

4- Yaygın Gelişimsel Bozukluklar

5- Özel Öğrenme Güçlüğü

Destek Eğitim Programları uygulanıyor.

Eğitimlerini,  ders/seans şeklinde ve saatli olarak Manisa İli Salihli İlçesi Zafer Mahallesi 762 Sokak No:1 adresindeki kurum binalarında gerçekleştiriyorlar. Söylediklerine göre; öğrencilerinin çoğunluğunu, velilerinin isteği/ricası doğrultusunda, evlerinden alıyorlar ve ders/seans sonrası yine evlerine bırakıyorlar. Öğrencileri taşırken araçlarında, kendi yardımcı personellerinin yanı sıra, öğrenci velileri (çoğunlukla anneler) de bulunuyor.

“Zaman zaman engeli/yetersizliği olan öğrencilerimizi, muayene, kontrol ve Özürlü Sağlık Kurulu Raporları için, velileriyle birlikte araçlarımızla Salihli’den Turgutlu, Manisa ve İzmir’deki hastanelere götürüp getirmekteyiz. Bu taşıma hizmetlerini  engelli bireylerin velilerinin istek ve ricasıyla gönüllü ve de ücretsiz olarak gerçekleştirmekteyiz. Ancak bu taşımalar sırasında Ulaştırma Bakanlığı Karayolu Yol Denetleme İstasyonu görevlileri tarafından ‘’Yolcu Taşıma Belgesi’’ olmadığı gerekçesiyle 2.426 TL idari para cezası yazılmaktadır. Bu ceza geçen bir yıl içerisinde 3. kez tarafımıza gönderilmiştir. Bu cezalar 24 Kasım 2011 tarihinde İzmir -  Kemalpaşa,  06 Mayıs 2012 ve 27 Kasım 2012 tarihlerinde Salihli – Alaşehir yolundaki istasyonlar tarafından verilmiş bulunmaktadır.”diyor, Özel Ay Işığı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi Müdürü Yaşar Acar ve şöyle devam ediyor:

“Şirketimiz sadece eğitim hizmeti vermektedir.Yolcu taşıma iddiamız ve talebimiz yoktur.U.B. Karayolları Yolcu Taşıma Yönetmeliğinde faaliyetlerimizle ilgili hangi belgenin alınması gerektiği oldukça belirsizdir. Hatta faaliyetlerimize uygun tanımlama bulunmadığı söylenebilir. M.E.B’den ders/seans sayısı üzerinden ürettiğimiz hizmete karşılık olarak aldığımız ödenek sadece öğrencilere verilen eğitimin karşılığıdır; taşımayla ilgisi yoktur. Oysa ki M.E.B.‘’Taşımalı Eğitim’’ faaliyetlerini sürdürürken, engelli / engelsiz  öğrencilerin taşınmasını ihaleyle yaptırtmaktadır. Bizim velilerimizden ve engelli çocuklarından taşımayla ilgili hiç bir ücret talebimiz yoktur.

Bir eğitim kurumu olarak; hem istihdam sağlıyoruz, hem vergi mükellefiyiz. Ürettiğimiz hizmetle hem engelleri aşmaya çalışıyoruz hem de 5378 sayılı Özürlüler Kanunu’nda yer verilmemiş olan engellilerin ulaşımına katkı yapmaktayız. Engelli/Yetersizliği olan Özel Alt Sınıf öğrencileriyle  Eğitim Uygulama Okulu ve İş Eğitim Merkezlerine devam eden öğrenciler  M.E.B tarafından  ücretsiz olarak taşınmaktadır. Bizim araçlarımız da aynı taşımayı ücretsiz yapmaktadır. Fakat ücretsiz taşıma etkinliğimiz engellenmektedir.

Konuyu mahkemelere taşıdığımızda kimileri cezayı iptal ederken, kimileri de onaylıyor. (Her iki karar örneği elimizde mevcuttur.) Bir mahkemenin kararında B2, D2 veya D4 Belgeleri’nden birini alabileceğimiz belirtiliyor. Ama bunlardan hangisinin olacağı net olarak belirtilmiyor. 6 ay kadar önce size yaptığımız başvuru sonucunda telefonla bizi arayan Bimer’den bir yetkili de  ‘bence  D3 sizin için uygun’ diyor. Bu belirsizlikleri ve sorunları aşmamız adına;

1- Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezlerinin bu yaptırımlardan muaf tutulmalarını,

2- Mutlaka Belge gerekiyor ise, öğrenci kontenjanları üzerinden ‘Özel Taşıma Yetki Belgesi’ düzenlenmesini,

3- Düzenlenecek olan belgenin bir defaya mahsus olarak ve eğitim süresince (gün içerisinde) sürekli kullanılır olmasının sağlanmasını,

4- Yaşadığımız bu sorunu ortadan kaldıracak içerikte bir genelgenin yetkililer tarafından hazırlanmasını ve durumun düzeltilmesini diliyoruz.”

Keşke bilgim ve yetkim bu konuyu çözümleyebilecek olsaydı. Ne yazık ki değil…�

Yetkililerin konuya bir kez de Sayın Yaşar Acar’ın gözü ile bakmayı deneyeceklerini umuyorum. Özel Ay Işığı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezi öğrencileri ve yöneticileri, eminim ki, hak ediyorlar bunu.

Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaşam dileği ile...