O’nun ardından...

Sevgili eşimin cenazesi Karacaahmet Şakirin Camii’nden kaldırıldı. Bu benim isteğimdi; nedeni ise caminin bedensel engelliler için ulaşılabilir oluşu. Bizler, pek çok mekâna ulaşamadığımız gibi, camilerin çoğuna da ulaşamıyoruz. Örneğin babamın cenazesinde çok zahmet çekmiştim. Pek çok yakınımın cenazesine ise hiç katılamadım bu nedenle. Ama bu kez hiç zorlanmadım. Camiyi tasarlayanların ellerine ve yüreklerine sağlık.

ÇoÄŸu kiÅŸiden farklı, olaÄŸanüstü güzel bir insanla evli olduÄŸumun bilincindeydim hep. Son yolculuÄŸuna tanıklık eden kiÅŸilerin kimlikleri ve sayıları ise bir kez daha hatırlattı bunu bana.  Â

Sözün bittiği yerdeyiz şimdi. Eşimin rahatsızlığı boyunca beni hiç yalnız bırakmayan sevgili arkadaşlarıma, onu uğurlamaya gelen tüm dostlara, mesajları ile acımı paylaşan okurlarıma yürekten teşekkür ediyorum. Biliyorum ki, ben O’nun olmadığı bir dünyaya ayak uydurmaya çalışırken de hep yanımda olacaklar. Bu inanç bana dayanma gücü veriyor.

Bugün daha fazla yazamayacağım için hepinizden özür diliyorum.

Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaÅŸam dileÄŸi ile...