“İnsana saygı uygarlıktır…”

Hayatımın hiçbir döneminde bir başka ülkede yaşamayı düşünmedim. Ama bazen kıskanıyorum uygarlık düzeylerini bizden daha yukarıya taşıyabilmiş ülkeleri.

Bu sütunlarda yazmaya başladığım ilk günlerde sevgili eşimin çok değer verdiği bir dosttan bir e-posta almıştım. Dr. Yavuz Beşorak, bir tarihte Dünya Gazetesi’nde yayınlanmış olan “Yayaya Saygı Uygarlıktır” başlıklı yazısını göndermişti bana bu e-postanın ekinde. Yazının bir yerinde, “toplumun uygarlık düzeyinin kaldırımların yüksekliğiyle ters, düzgünlüğü ile doğru orantılı olduğu” söyleniyordu. O gün bu saptamanın ne kadar doğru olduğunu fark ettim. O günden sonra ise kaldırımların yüksekliği gözümden hiç kaçmaz oldu.

Kızım bu yaz uluslararası bir kongrede bir bildiri sunmak üzere İngiltere’ye gidecek. İlgili kurum ile yaptığı yazışmaların bir kopyasını bana ilettiğinde yeniden hatırladım Sayın Beşorak’ın yazdıklarını.

Çoğunuzun bildiği gibi, kızım da bazı aktivitelerini ancak tekerlekli sandalye kullanarak sürdürebiliyor. Seyahatlerde, uzun mesafeli yürüyüşlerde tekerlekli sandalye ihtiyacı kaçınılmaz oluyor. Bu nedenle, ilgili kuruma yazarak durumunu anlatmış ve bildirisini sunacağı konferans salonunun tekerlekli sandalye erişimine elverişli olmasını rica etmiş.

Kurum hemen cevap vermiş kendisine. Kongreye iki binanın ev sahipliği yapacağı; bunlardan birinin tekerlekli sandalye erişimine tamamen uygun, diğerinin ise tarihi bir bina olması nedeniyle ancak kısmen erişilebilir olduğu belirtilmiş ve bildirisini tamamen erişilebilir binada sunmasının sağlanacağı söylenmiş. Ayrıca, kongrede sunulacak bildirilerin listesi gönderilmiş ve dinlemek istediklerinin kendilerine bildirilmesi durumunda onların da tekerlekli sandalye erişimine elverişli salonlarda sunulması için gerekli ayarlamaların yapılabileceği ifade edilmiş. İki bina arasında tekerlekli sandalye ile binilebilen servis olacağı, hiçbir zorluk yaşamayacağı da ayrıca belirtilmiş.

Evvelsi yaz Van Üniversite’nde gerçekleşecek uluslararası bir kongrede bildiri sunacaktı kızım. Onlara da yazdı durumunu ve bilgi istedi. Ama ne yazık ki hiçbir cevap alamadı. Ne ile karşılaşacağını bilmediği bir yere gitmeyi göze alamadığı için, bildirisini hazırlayıp göndermiş olduğu halde, vazgeçti kongreye katılmaktan.

“İnsana saygı uygarlıktır” demiş Dr. Yavuz Beşorak yazısının son paragrafında. Dilerim biz de bir gün, sağlıklı ya da engelli olduğuna bakmadan, hak ettiği saygıyı gösterebiliriz insanımıza. Ve umarım çok beklememiz gerekmez o günü…

Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaşam dileği ile...