Görme engelli öğretmene yapılan çirkinlik...

Reyhan Arısoy Levent, Boğaziçi Üniversitesi Matematik Bölümü mezunu, 38 yaşında genç bir öğretmen. 17 yıl eğitim camiasında görev yapıyor. 2010 yılından beridir İzmir’in Karabağlar ilçesindeki Duğrallar İlkokulu’nda İngilizce öğretmenliği yapıyor.

Öğrencilerini çok seven ve onların iyi bir birey olması için gayret eden bu çalışkan öğretmeni, meslektaşlarından ayıran özelliği ise görme engelli olması.

İşte bu kadın büyük bir haksızlığa uğradı geçenlerde.

Engelinden dolayı yetersiz olduğu, derslerinin verimsiz geçtiği ve güvenlik zaafiyeti yaşandığı gerekçesiyle bazı veliler tarafından gizli kamera ile kayıt yapıyorlar. Bununla da kalmayıp görüntüleri sosyal medyada paylaşıyorlar.

Öğretmen, ancak sosyal medyada görüntüler paylaşılınca olaydan haberdar oluyor.

Olay o kadar çirkin ki, neresinden tutsanız elinizde kalıyor:

Türkiye’nin en saygın üniversitelerinin birisinden mezun olmuş ve yeryüzünün en saygın mesleğini yapmaya çalışan bir kadının sırf görme engelli olduğu gerekçesiyle, 17 yıllık emeğini yok saymak mı?

Çocuğunun öğretmenini gizlice görüntüleyip sosyal medyaya servis eden bir ebeveynin, çocuğuna ahlaklı ve vicdanlı olmayı nasıl öğreteceği mi?

Öğretmenin kırılan onuru mu?

Yoksa öğretmene ve eğitim kurumuna gösterilen saygısızlık mı daha kötü? Hakikaten kestiremiyorum.

Bildiğim tek şey; Bu iğrençliği yapanların bir an önce bulunup, adalete hesap vermeleri ve Reyhan öğretmenden özür dilemeleri. Buradan görüntüleri çekip sosyal medyaya servis edenler hakkında suç duyurusunda bulunuyorum.

…

Reyhan Hanım’la olay sonrası yaptığım görüşmede söylediği sözler, durumu hem anlatmakta hem de anlayana ders niteliğinde;

“Yaşanan bu olaylardan dolayı çok üzgünüm. Çocuklar yemeklerini yetiştiremediği için teneffüse ek zaman vermiştim, görüntüleri o zaman çekmişler ve keserek farklı bir profil yapmışlar sonra da sosyal medyada paylaşmışlar. Bunu yapanın veya yapanların kim olduğunu bilmiyorum. Ben çocukları çok seviyorum onlar da beni çok seviyor.

Bana okul içinde en çok yardım eden, öğrencilerimdir. O kadar ki, yardım etme kavgası olmasın diye sıraya koydum çocukları.

Ben görme engelliyim diye bir istismarları söz konusu değil, aksine daha güzel anlaşıyoruz. Birçok öğretmen arkadaşım çocuklarla başa çıkmanın zorluğundan bahseder. Elbette yaramazlıkları olacak ama bu durumun bana özelmiş gibi lanse edilmesini anlamıyorum.

Görme engelli olmam kötü bir eğitimci olduğumu göstermez, aksine çok iyi bir eğitimciyim. Bugüne kadar da yüzlerce çocuk yetiştirdim.”