Allah'ı Karıştırmasak!

Netice ne olur bilemiyorum ama bildiğim bir şey var; her iki tarafın sebep olduğu “kayıpların” bedelini kimsenin ödeyemeyeceği…

“Aklın yolu birdir.” sözünün pek de bir anlam taşımadığı günlerdeyiz. Akıl ile düşünmek bile “ihanet” olarak algılanıyorsa ne sözlerin ne de fikirlerin bir değeri olur.

Anlayamadıklarımı ve anlatamadıklarımı yazmak istiyorum.

Ortada bir sorun var. Ve bu sorunda her iki tarafında sorumluluğu var. Mensubu olduğumuz görüşün liderine mükemmeliyet atfedip tüm kusurları karşı tarafa yüklemek, ne cemaat ahlakına ne de siyasi ahlaka sığar.

Tarihte bu tür anlaşmazlıklar çok. Yani bu durum ne ilk ne de son olacak. Zaman, yanlışı ve doğruyu ortaya çıkaracaktır. Mühim olan, süreçteki duruşumuzdur. Takındığımız tavırdır bizi güzel insan yapan.

…..

Merkezi sistem gibi olmak zorunda mıyız? “Tek Ses, Tek Yürek”ten anladığımız bu mu?

Karşımızdaki topluluğu davasına sahip çıkıyor diye eleştirirken, durup kendi fotoğrafımıza bakmak hiç mi aklımıza gelmiyor?

Haklı olduğumuzun garantisini nereden ve kimden aldık?

“Biraz sakin olalım!” söylemine karşılık verilen “Anladıkları dil bu!” cevabına karşılık sormazlar mı; Peygamber hangi olay karşısında kışkırtıcı ve ayrıştırıcı dil kullandı?

Her iki taraf da bunu bilmiyor desem, haksızlık etmiş olurum. Zira Peygamber düşmüyor dillerden…

….

Lütfen! İnsanlar yoruldu, bunaldı. Sadece birbirinize değil ortak değerlere zarar veriyorsunuz. Elbette her iki taraf da hukuk çerçevesinde mücadele edecek, hakkını arayacak. Buradaki mevzu, kim haklı kim haksız mevzusu değil.

Haklılığı ispat etmek adına dini söylemlerin kullanılması, iman gibi ulvi bir değerin; yürütülen davanın haklılığıyla eş tutulması OLMUYOR… Hoş durmuyor.

Bir düşünün; Allah ve Resulü’nün adının bu kadar yıpratıldığı, dini duygularının bu kadar rencide edildiği bir zaman dilimi var mı?