Ayşe'nin Gözlüğü

Ayşe ARMAN

Gençlerin haklı isyanı

Bir olay yüzünden, birdenbire bütün gençler zan altında kaldı. Bütün yüreğimle onlara hak veriyorum.

Ama yapabileceğim tek şey, onların itirazlarına yer vermek. Buyrun, serzenişlerini bu köşeden okuyun...

İsmimi yazmaya korkuyorum

Ne kadar ciddiye alacağınızı bilmiyorum. Ama bu mektup mensubu olduğunuz yayın organlarının yaptığı haberler yüzünden, siyah T-Shirt'le sokağa çıkmaktan, Taksim'de bir eğlence yerine gidip vakit geçirmekten, toplum içinde kulaklıkla rock dinlemekten korkan bir Türk gencinin ‘‘Yeter artık!'' feryadıdır.

Uzun saçlı ve/veya küpeli erkeklerin eşcinsel zannedildiği (eşcinsel olmak suçmuşcasına) ve kötü hareketlerle doğru yola sokulduğu ülkemde, şimdi de siyah T-Shirt giyenler, rock dinleyenler, geceleri barlara gidenler şeytana tapmakla suçlanıyor. ‘‘68 kuşağı'' denen bir sürü insanın dinlediği Led Zeplin, Black Sabbath gibi müzik grupları ‘‘satanistlerin favori grupları'' ilan ediliyor.

İnanın bana; ne annem ne de ailemden bir kişi şeytana sempati duyuyor. Ama ben de bir çok rock ve metal müzik grubunu zevkle dinliyorum. Bunun yanısıra basın tarafından ‘‘satanist değil, zararsız'' gibi sunulan ve satanistler tarafından (kimse onlar), ‘‘tiki'' diye adlandırılan insanların dinlediği ‘‘hip hop''a da ilgim var.

Dün gece ise AKM'de Wolfgang Amadeus Mozart'ın Requiem'ini seslendiren Devlet Opera ve Balesi'nin orkestra ve korosunu, konser salonunda ayakta alkışladım.

Ben Tanrı'ya inanıyorum. Ve müslümanım. Ama ne oluyor biliyor musunuz? Bir ara ben yukardakilerin hepsini -tabii ki sayenizde- gözardı edip, kendimden şüphe etmeye başlıyorum:

4 yıl önce benim de uzun saçlarım yok muydu? Ben de dövme yaptırmak istemiyor muydum? Rock dinlemiyor muydum? ‘‘Sapık gavurlar''ın müziği beni de doğru yoldan çıkarmıyor muydu? Ya beslediğim 4 köpek sayesinde hayvan sevgisi tatmamış olsaydım? Aksine, şeytana kurban arayan bir ‘‘sapık'' olarak kedi kafası kesseydim? Ya üç dört kişi biraraya gelip, kız arkadaşlarımızı öldürseydik?

Dün gece özel televizyon kanallarından birindeki haber bülteninde ‘‘satanistlerin favori grubu'' olarak etiketlenen Led Zeplin'in şarkılarındaki genel tema ‘‘aşk'' ve ‘‘aşk acısı''dır. ‘‘In my time of dying'' adlı şarkılarında mesela ölmekte olan bir adamın Hz. İsa'ya, Aziz Peter'a ve meleklere seslenişi vardır:Şeytana değil!

Yine aynı haberde adı geçen diğer grup Black Sabbath ise şarkılarında, aşkı, daha adil bir dünya özlemini, kötü hislerden kurtulmanın yolunun inanç olduğunu dile getirir. Evet, yaptıkları müzik serttir. Sahnede saçma kıyafetler giyerler. Şarkılarında şeytandan da bahsederler. Ama yanında değil, karşısında durarak...

Lütfen, toplumda kimlerin nasıl etkilendiğini düşünerek haber yapılması için elinizden geleni esirgemeyin.

Etkili, dikkat çekici haber yapmış olmak için aklına ilk geleni ortaya koyan, sorumsuz haberciler yüzünden ben aldığım diplomamı (İletişim Fakültesi Gazetecilik) herkesten gizleyeceğim. Bir avuç sapığın eylemleri, binlerce genci sayenizde zan altında bırakıyor. Kaç çocuk, haberleri seyreden ebeveynleri tarafından sorguya çekiliyor, belki de dayak yiyor.

Kaç genç uzun saçı yüzünden, totalitarizmin askerlerinden (dar kafalı, eğitimsiz, radikal fikirleri olan sivillerden söz ediyorum, Türk ulusunun Silahlı Kuvvetleriyle bir ilgisi yoktur) laf ve yine dayak yiyor.

Sizin yüzünüzden şiddete maruz kalan gençlerin sayısının ne kadar çok olduğunu anladığınız zaman belki bir şeyler değişmeye başlar...

Saygılar.

(Biliyor musunuz, ismimi yazmaya da korkuyorum)