Insomnia

Yaşayanınız var mı, vardır elbet. Yaklaşık bir aydır hayatımda, delirtiyor beni, çıldırtıyor.
Sinir bırakmadı, sabır bırakmadı.
Ne yapsam olmadı.
Tamam, ben zaten hiç uyku manyağı bir tip olmadım.
Daha doğrusu hiç geceleri erken yatan bir tip olmadım.
Gece demek benim için hayat demek.
Sessizlik demek, sükunet, huzur demek, üretmek demek.
Sabah erken kalkmaktan nefret etmek demek.
Buraya kadar tamam.
Ama geç yattığım halde uyuyamamak rezalet ötesi bir durum.
Kaçta yatarsam yatayım uyuyamıyorum.
Hele ki şu günler bir de erken yatma zorunluluğum var.
Haftanın üç günü dere tepe dolaşıp Yetiş Ayşe’yi çekiyorum. Sabahın köründe kalkıyorum.
Ama uyuyamıyorum.
Yatakta bir o yana, bir bu yana dönüp dönüp duruyorum.
Terler basıyor.
Duvarlar üzerime geliyor.
Kalkıp kalkıp oturuyorum.
Kaç sefer hiç uyumadan işe gittim, sayamadım.
Ben uykuya dalacakken yardımcım Muhabbet kalkıyor.
Ben uykuya dalacakken komşum Andrea işe gidiyor.
“Salak mısın, al uyku ilacını, zıbar” demeyin.
Hırs yaptım, almıyorum.
Insomnia beni değil, ben onu yeneyim diye #direnAyşe şeklinde savaşıyorum.
Beynimi ne bu kadar kurcalıyor, bunun sebebi ne; bulup çıkarmak için çabalayıp duruyorum.
Sıcak sütten, tarçınlı muhallebiye, anasonlu bilmem neden, bir kadeh konyağa, internette, eş dostta ne tavsiye varsa hepsini denedim.
Fayda etmedi, beni kesmedi.
Bizim sitenin görünmez ama en faal gece bekçisi oldum çıktım.
Allah’tan evli mevli değilim, yatakta beni yastıktan başka bekleyen kimse yok.
“Hadi uyu, kıpraşma artık” şeklinde bir de psikolojik baskıya maruz kalmadığım için şükür ediyorum.
Bu yazıyı yazarken yine hava kararıyor.
Off yine akşam oluyor.
Off, yarın sabah çekimler dokuzda başlıyor.
Sonuç;
“Uykusuz her gece
Bu sıcacık evde
Sabahları bazen çekimde
Rüyalarım olsa da girsen keşke…”
Bu Ajda şarkısıydı sanki.
Var mı tavsiyeniz?
Sevaptır.
Şöyle bir gece deliksiz uyusam bir ay yeter bana sevgili okur dostlarım.