Sultanlarımız Tokyo’da!

Gizli kahramanlarımız,

Kazandıkça var olan kadınlarımız,

Sultanlarımız…

***

Bilmem haberiniz var mı?

Olimpiyat vizesi aldılar!

Tokyo’ya gidiyorlar…

Bizi Tokyo’ya götürüyorlar!

***

Televizyonda birkaç dakikalık görüntü…

Gazetelerde köşede kalmış iki küçük yazı…

Maceranın sonunda zafer varsa, birkaç tane tebrik…

Kaderleri onların bu…

Alınlarına yazılan kaderi yırtıp atmak için daha ne yapsınlar?

Londra Olimpiyatlarına da onlar gitti.

Şimdi yine gidiyorlar…

Siz İspanya Süper Kupasını izlerken, Ali Koç’un basın toplantısının dedikodusunu yaparken onlar Hollanda’dan büyük bir zafer ile dönüyorlar!

Olimpiyatlar’ a gidiyorlar!

***

Sekiz takımın katıldığı bir turnuva oynadık.

Sadece 1.olan Tokyo Olimpiyatlarına gidecekti…

İlk gün Almanya’ya yenildik. Başka yenilgi şansımız kalmamıştı…

“Bitti” sandık. “Bitti”, sanıldı…

Yanıldık!

İkinci gün Hırvatistan’ı 3-1 ile geçtik… O gün Meliha İsmailoğlu sahneyi aldı…

Üçüncü gün yenilirsek evimize döneceğimiz bir maç oynadık.

Belçika’yı 3-2 ile evine gönderdik…

Maç tam 122 dakika sürdü.

Çok zor oldu ama sahada giderek oturan bir takım vardı…

Dördüncü maçımızı, diğer gurubu yenilgisiz lider bitiren Polonya ile oynadık…

Gece saat 2.00 da bitti maç…

Öldük öldük, dirildik…

Maçı karar setine, 33-31 ile götürdük.

Karar setini de aldık.

Dev gibi kızlardan oluşan Polonya’yı da evine yolladık…

Meryem tam 36 sayı yaptı…

Bu maçı canlı izleyenler, o geceyi tarihe not aldı…

Final maçımız, bizi ilk gün yenen Almanya ileydi.

Kazananın Tokyo ‘ya gideceği maçta yorgun olacağımızı sanıyorduk.

En rahat maçımızı oynadık… 3-0 kazandık!

Salon kırmızı ve beyazdı.

Sultanlarımız yine utandırmadı onları izlemeye gelenleri ve bizi.

***

Turnuva boyunca;

Hande, her gün biraz daha büyüdü…

Meryem, yeniden doğdu.

Bizim alanımıza bir topun düşmesi imkânsızdı.

Çünkü Simge hep oradaydı…

Bir de zor aldığımız sayılardan sonra bir sevinci vardı… Anlatılmaz görmeniz lazım…

“Kazanamasak bile bu kızları Tokyo’ya götürmemiz lazım” dedirtti bana…

Küçücük boyu, kocaman yüreği ile takımın ateşi oldu…

Paslarımızı ilk maçlarda Cansu ile dağıttık…

Daha sonra yeni annemiz Naz aldı sazı eline…

Orkestramızı teker, teker oynattı…

Rakip takım kime blok yapacağını şaşırdı.

20 yaşındaki Zehra, ilk günden sonuna kadar hiç çıkmadan oynadı. En sıkıştığımız anda blok yaptı. Bazen ortadan öyle bir çaktı ki, rakibi yıldırdı…

Şeyma, Polonya maçının ortasında kendini sahada buldu. Servisi ve defansı ile maçı aldı.

Ve kaptan Eda; ne yazayım ben sana…

Kurban olurum o hırsına…

Bloğuna, arkadan dolanarak vurduğun smacına ve edana….

Teşekkürler Sultanlar…

Sağ olun!

****

Maç bittiğinde daha çok yaşamak izledim bu sevinci…

Kanalları dolaştım, bulamadım sizi…

Biliyorum, hazırlıksızlar…

Nereden bilsinler bu inatçı kızlar, Tokyo biletini kapıp gelecekler…

Tasalanmayın;

Yarın hepsi uzatırlar mikrofonları size…

Ana haber de manşet olursunuz…

Siz benden daha iyi biliyorsunuz;

Sadece senede 1 gün…

O da kazanırsanız…

Tekrar teşekkürler…

Sağ olun!

Bizi çok mutlu ettiniz…