Loto talihlisine açık mektup

Çıkmasın da zaten! O yüzden, kendisine buradan seslenmek istiyorum. Kendim için bir şey istiyorsam, namerdim!

*

Sevgili talihli,

Hitap şeklimden de anlaşılacağı gibi, hepimiz seni çok şanslı, ultra farklı, hayatta yırtmış biri olarak görüyoruz.

Bir defa, şu an memlekette herkes, kuponu makineden oynadığın yer olan Ankara Keçiören'de oturan tanıdıklarını telefonla arayıp, ağız yokluyor. Gizliden gizliye, ‘inşallah bizim akrabaya çıkmıştır’ diye dua ediyor.

- Süleyman Abi'nin sesi bir tuhaf geldi,

- Bizim Şakir her zaman halimi hatırımı sorar, kapatmaya bahane aradı vallahi,

- Her hafta geyik muhabbetine beni arar, bu sefer ben arayınca afalladı. Ulan Selami!

- Nurhayat Abla telefona bile çıkmıyor, başına bir şey gelmiş olmasın? şeklinde işkillenen dost, arkadaş, hısım, akraba Keçiören'e doğru seyahat planları yapıyor.

*

Önce bir bahane bulunacak, çat kapı ziyarete gelinecek. Halinden sual sorarken, davranış analizin yapılacak. Göz bebeklerindeki fazla büyüme, ellerindeki istemsiz terleme, ayaklarının tıkı – tıkı huzursuzluğu, yanlış kelime seçimlerin, eski günlerden farklı her davranışın masaya yatırılacak. İnce ince değerlendirilecek. 

Tabi hemen üstüne çullanmayacak kimse. 'Kupon bende, multi milyoner benim!' diye çığırmadıkça, bir dönem seni yoklamaya devam edecekler.

*

Saklan kardeşim, seni bulamasınlar!

*

Çünkü, parayla olan sınavından kalan milletlerdeniz biz.

Para cebindeyse de, çok yakınındakinin cebindeyse de; para bizi bozar.

Gücü, parayı bulduk muydu, hemen yapıştırıveririz; 'Artık bana karada ölüm yok!'

Kültürümüzde yelkenli alıp, denize çıkma da olmadığı için, 'Denizde boğulmam nasıl olsa, ayağımın yere bastığı yerde bana kimsecikler dokunamaz!' şeklinde hissederiz.

Ne kadar yanlıştır oysa!

*

Her miktardaki para, kazanıldığı gibi, kaybedilebilir de. Piyangodan çıkan ne büyük ikramiyeler har vuruldu, harman savuruldu!

Her büyük şirket çıktığı zorlu yokuşlardan bir çırpıda aşağı kayabilir. Her servet sahibi aile, sülalenin zıpçıktı bir ferdi sayesinde, aile servetini ortalığa saçabilir.

Denizde hiç bir şeycikler olmaz halbuki insana, esas karada ölüm vardır!

*

Para bizim memleketimizin insanına iyi gelmez.

İlla kendinde olmasına da gerek yok; paralı, güçlü birine yancı olmak da bozar bizleri.

Gücü eline geçiren zaten konumunun sarhoşu olmuştur, bir de yancılar sarıverdi miydi etrafını – ki hemen sarıverir – paranın sahibi külhanbeyi kesilir. Keyfi davranır, keyfince davranır.

- Sen benim kim olduğumu biliyor musun?

- Ben var ya!

- Ben istemezsem... diye bir his, daha da kötüsü, yalandan bir sis kaplar etrafını.

*

Çok para, çok güç yapar bünyede. Tarihte bütün zenginlerimiz ve özellikle bütün politikacılarımız bu tuzağın içine düşmüşlerdir. ‘Para bitmeyecek, güç hep sürecek, ben hep böyle olacağım!’ sanırsın.

Asla öyle olmaz halbuki. Gemiyi önce fareler, seni önce yancıların terk eder.

*

Sevgili talihsiz,

Parayla çözülebilecek sorunlar, sorunların en önemsizleridir.

Sağlık parayla çözülemez, sadakat de sağlanamaz. Kimse sadece parayla kaybettiği sağlığına kavuşamaz, hiç kimse gerçek dost satın alamaz.

Parayla sadece kredi kartı ödenir, ev alınır, daha iyi arabaya binilir. Daha iyi arabanın da bir üst limiti var biliyorsun.

Çok ama çok güçlüysen; kırmızı ışıkta durmayan kortejler oluşturabilir, helikoptere, kendi uçağına da binebilirsin. Bunların geçici olmadığını bile düşünebilirsin.

*

Sevgili kardeşim,

Maalesef, parayla ilgili sorunların bitti ama parayla çözülemeyecekler başladı.

Artık en uzak akraban bile canın ciğerin. Uzaktan merhaba dediklerin en yakın dostun. Verdikçe ‘dünyanın en iyi insanı’, vermeyi kestiğin anda ‘şeytanın dünyadaki aksi’sin. Bunu bugün anlaman mümkün değil biliyorum. Sadece bir gün vermeyi kestiğinde, daha da kötüsü ‘veremediğinde’ göreceksin.

*

Nasıl bir insansın, bilmiyorum.

Şahsi görüşüm şöyle; hısım akrabayı bir kenara bırak, arkadaşlarını kesinlikle es geç!

Öyle bir para çıktı ki sana, ‘haydan gelen huya gider’ noktasına çok uzak, bir o kadar da yakınsın.

Bırak kim ne derse desin, tanımadıklarına yardım et. Şahsen tanıdıklarına ettiğin yardımlar yeni ihtiyaçlar doğuracak. Birinin kredi kartını kapatacaksın, yeni borçlar açacak. Birikmiş ev kirasını ödeyeceksin bir başkasının, at yarışına saracak. Kuzenine dükkan açacaksın iş yapsın diye, batacak, sinir sahibi olacaksın. Herkes yeni isteklerle kapını aşındıracak.

Babacan olayım derken, herkesin öz be öz babası olacaksın. Evlatların yakana yapışacak.

*

Sevgili talihsiz,

Bilmediğin işe girişme, çok güvensen de kimseye paranı emanet etme! Yeni iş fırsatları, fikirler etrafında uçuşacak. Önünde ‘yatırım yapmazsan üzüleceğin’ işlerden dağlar oluşacak!

*

Toplumun geneli için bir şey yap, yapacaksan.

Biz memleketçe çok vicdanlıyızdır ama sadece şahsen dokunduklarımıza. Örneğin, sokakta dilenen bir çocuğa cebimizdeki paranın yarısını veririz ama bu çocuklar niye sokakta diye düşünmeyiz hiç. Sokaktaki çocukları nasıl alırız sokaktan diye dertlenmeyiz.

Memleketimiz insanına özeldir; bireye üzülür, geneli düşünmeyiz.

*

Genel için bir şey yap, ne olur, yapacaksan. Dördüncü defa batan bacanağını kurtarma bu sefer iflastan.

*

Naçizane bir fikir, tacize uğrayan çocuklara el at! Gerçek ihtiyacı olanlar onlar ya. Öz babalarının sattığı kızlara; tacize uğrayan, henüz okula başlamamış oğlan çocuklarına yardım et. Cahillikle, karanlıkla mücadele et! Ben en çok onlara üzülüyorum.

Tabi, bu benim. Ben olsam, öyle yaparım.

*

Sen kime üzülüyorsan, kimin için dertleniyorsan onlara yardım et, ne olursun!

Savruk eniştene değil de, gönlünden koptuğu kadar, bu memleketin insanına bir faydan dokunsun!

*

Bana Twitter, Facebook ve Instagram’dan ulaşabilirsiniz: @anlatanadam