Buluşabilmek...

Baktım ki medya otoparkının önünde polisler “alan savunması” yapmışlar ve içeri “basını” bile almıyorlar. Hemen arka taraftan “drive” edip başka bir otopark buldum kendime.. Sıra akreditasyon merkezine “penetre” etmeye gelmişti.. Madrid’deki Şampiyonlar Ligi finalinde yarım saat süren işlemler İstanbul’da yarım dakikada bitti. Çünkü kartların hepsi hazırdı ve imzayı atıp kimliğinizi göstermekle üç sayıyı hanenize yazdırıyordunuz..
Kobe ve LeBron’un arkadaşları
Salona girerken ufak bir mola aldım.. “Acaba boş mu?” endişesi vardı içimde..  Çünkü salon dışında fazla “yerli” yoktu.. Bench’ime oturunca mutlu oldum.. Bir zamanlar aynı bayrak altında toplanan Hırvatlar ve Slovenler solumda içiçe oturmuşlardı.. Bir tarafta 11 siyahi oyuncusuyla ABD, diğer tarafta 12 beyaz oyuncusuyla Hırvatlar.. Hakemler Dominik Cumhuriyeti’nden, Japonya’dan ve Yunanistan’dan.. Show Girls’lerimiz Rusya’dan.. Her şey güzel, herşey akıcı.. Salon tıklım tıklım sadece VIP koltuklarının yarısından çoğu boş.. Sanırım Kobe ve LeBron’un arkadaşları almış (!) onları.. Onlar gelmeyince de boş kalmış..
Rüya’dan esintiler
İlk yarı biterken Ukiç ve Tomas’lı Hırvatlar büyük sükse yapıp 20 sayı attılar.. Belli ki bozulmuş Obama.. Kırmızı telefonla coach Magalhaes’in dikkatini çekmiş.. Bir anda 26-6’lık bir seri yapıp “Rüya’dan esintiler” yaşattılar bizlere..
Bir ortak yanı var insanoğlunun.. O da sevgi.. Siyahıyla beyazıyla, uzağıyla yakınıyla, şutorüyle pivotuyla yapabiliyor bunu.. Bazen siyasilerin başaramadığı “buluşmaları” başarıyor spor sayesinde..
HD’sini değil de gerçeğini görmek istiyorsanız 12 Dev Adam’ın, Rüya Takım’ın.. Ya da diğer dünya devlerinin.. Salonlara koşun bugün.. Sevgilinizle buluşun.. Tartıştığınız eşinizle barışın.. Okul arkadaşlarınızla hasret  giderin.. Türkiye’de bir dünya vatandaşı olmanın coşkusunu yaşayıp, evrensel barış adına kendi “bascat’inizi atın” atın..