Pop konserinde protokolün işi ne

Ajda Pekkan da buna haklı olarak çok sinirlenmiş. Hatta biraz ağzını bile bozmuş.

*

Olayın şu kısmı, benim açımdan daha da enteresan:

*

Bir pop konserinde protokolün ne işi var?

Niye en önde bazı koltuklar, ayrıcalıklı kişilere ayrılır ki? Niye o ayrıcalıklı kişiler, herkes gibi bilet alıp sıraya girmezler?

Sonuçta aşırı resmî bir toplantı değil ki bu. Bir pop konseri. Pop konserinde protokolün ne işi var?

*

Son soru: Bizim milletin bu protokol iştahı, ne zaman bitecek?

SARILMAYI YANLIŞ ANLAMIŞLAR

YAPAY zekâyla Atatürk’e sarılma fotoğrafları paylaşılıyor sosyal medyada.

*

Bu paylaşımları yapanlar, Atatürk’e sarılma olgusunu tamamen yanlış anlamışlar.

*

Yapmaları gereken şuydu:

Atatürk’ün fotoğrafına değil düşüncelerine sarılacaklardı.

HÜKÜMET TARAFI DA SEVİNMİŞ

FİLENİN Sultanları’nın Çin galibiyetinde muhalefetin sevinmesi gündem olmuştu.

*

Muhalefet, maçın oynandığı salonun bir tarafındaydı.

Hükümet ise tam karşı taraftaymış.

Hamza Yerlikaya’nın paylaşımından anlıyoruz ki... Hükümet kanadı da kızlarımızın galibiyetine içtenlikle sevinmiş.

*

Muhalefet de seviniyor, hükümet de seviniyor.

Aradaki tek fark şu:

*

Muhalefet, sevincinin iletişimini daha iyi yapıyor.

BİR YERLİ ANİMASYON DAHA: BUZULDAKİ SIR

Bugün sinemalarda vizyona giriyor “Kaptan Penguen ve Arkadaşları IV: Buzuldaki Sır”.

Bu yerli animasyon filmde buzulların erimesinin ekosistem üzerindeki etkileri anlatılıyor. Çevreci bir animasyon yani. Ama sıkıcı değil. Çocukların hoşuna gidecek maceralar var filmde. Yani ailelerin çocuklarını gönül rahatlığıyla götürebilecekleri bir film.

*

Son 10 yılda Türkiye’de 41 animasyon film üretilmiş. 41 kere maşallah diyelim. Bu filmler ekonomik fayda sağlıyor ülkemize. Ama ondan daha önemlisi kültürümüzün korunmasına ve tanıtılmasına eşsiz katkılar sunuyor.

*

“Buzuldaki Sır” filmi yapımcı-yönetmen Nurullah Yenilhan’ın 14’üncü filmiymiş. Filmin yönetmeni Ali Karaçam. Senaryo Arzu Yurtseven’in. Kişisel olarak bu tür animasyonları hararetle destekliyorum.

DÖRT SEZONLUK DİZİM BİTİNCE

- Büyük bir boşluğa düşüyorum.

- Dizinin karakterleri rüyalarıma girmeye başlıyor.

- Etrafımda dizideki atmosferi arıyorum.

- Dizideki bazı karakterlerin sonraki hayatlarını merak ediyorum.

- Yeni sezon beklentisi içine giriyorum.

TATİLDE OKUDUĞUM KİTAPLAR

- MUHİTTİN BÖCEK’İN KİTABI: COVID-19 zamanı çok çile çekmişti Böcek. Hatta öldü diye yerine oynayanlar olmuştu. “İkinci Yaşam / Siyaset ve İhanet” isimli kitabını bu açıdan ilgiyle okudum. Fakat Muhittin Böcek, kitapta “ihanet” kısmını çok hızlı geçmiş, detaylandırmamış. “Yaşandı bitti saygısızca” demek ister gibi bir tutum. Anlayışla karşıladım.

- EFSANE VALİ: Lütfi Kırdar ismini biliyordum ama hakkında pek bir şey bilmiyordum. Olcay Soğuk’un “Efsane Vali” kitabını görünce “Dur bir okuyayım da öğreneyim” dedim. Sonuç? Öğrendim. Kitap, su gibi akıp gidiyor. Hiçbir boşluğu yok. Lütfi Kırdar için şunu söyleyebilirim: Erken dönemin Kadir Topbaş’ı gibi. Tamamen hizmete odaklı bir vali imiş.

- JÜBİLE: Eskiden bu memlekette büyük yazarlar, şairler, bilim insanları için “jübile” adıyla etkinlik yapılırmış. Yaşarken kıymet bilmek anlayışından yola çıkılarak yapılan bu etkinlikler, büyük gürültü koparırmış. Yahya Kemal, Orhan Kemal, Aşık Veysel, Abdülhak Hamit, Muhsin Ertuğrul, Necip Fazıl gibi isimler için yapılan “jübile”lerin öyküleri anlatılıyor bu kitapta. Kitabın yazarı Selçuk Karakılıç’a çok teşekkürler. Bitirmeden elimden bırakamadığım bir kitap hazırladığı için.

- GIYASEDDİN KARACA’NIN ANILARI: Bir eski siyasetçinin anıları diye aldım elime “Darbeden Darbeye” isimli kitabı. Okuyunca fark ettim ki Gıyaseddin Karaca, eski RTÜK başkanlarından Fatih Karaca’nın babası. Fatih Karaca’yı tanıdığım için merakla okudum kitabı. Gıyaseddin Bey’in siyasi hayatı çok iyi anlatılmış kitapta. İrem Barutçu hazırlamış kitabı. Ama kendisi aradan çıkmış, Gıyaseddin Bey’i konuşturmuş. Çok da iyi olmuş.