Kılıçdaroğlu’nun susması yetmez kendini assın

Kemal Kılıçdaroğlu.

*

Mikrofonun karşısına geçen her hükümet yetkilisi, aynı şeyi söylüyor:
Kılıçdaroğlu şöyle...
Kılıçdaroğlu böyle...
Kılıçdaroğlu şöyle...
Kılıçdaroğlu böyle...

*

Sanırsın ki bir sözüyle sokakları hareketlendirecek denli muhteşem bir karizmanın sahibidir Kılıçdaroğlu.

*

Sanırsın ki son dört gündür sokak olaylarında 37 kişinin öldüğü ülkeyi Kılıçdaroğlu yönetiyor.

*

Sanırsın ki emniyet müdürlerinin kurşunlandığı ülkenin içişleri bakanı Kılıçdaroğlu’dur.

*

Sanırsın ki engel olamadığı vahim olaylar nedeniyle askeri ve tankları sokağa çıkaran Kılıçdaroğlu’dur.

*

Sanırsın ki olayları ancak koca koca kentlerde tam günlük sokağa çıkma yasaklarıyla yatıştırmaya çalışan Kılıçdaroğlu’dur.

*

Sanırsın ki Suriye politikasında, Kobani politikasında, çözüm süreci politikasında duvara toslayan Kılıçdaroğlu’dur.

*

Sanırsın ki olayları engellemek için “terör örgütü” dedikleri örgütün İmralı’daki başından yatıştırıcı mesaj dilenen Kılıçdaroğlu’dur...

*

Sanırsın ki Kılıçdaroğlu Cem Garipoğlu gibi kendini assa memleket güllük gülistanlık olacak.

*

İlahi hükümet yetkilileri!
Âlemsiniz vallaha.
Kılıçdaroğlu bile kendisini bu denli ciddiye almıyor yahu!

Son durum şu

KANDİL, İmralı’yı dinlemiyor.
KCK, HDP’yi takmıyor.
Öcalan, Kandil’e söz geçiremiyor.
Hükümet, İmralı ile tam, HDP ile yarım ilişkide.
HDP, Kandil’e laf anlatamıyor.
Kandil ayrı telden, İmralı ayrı telden çalıyor.
HDP takımdan ayrı düz koşu yapıyor.
Ahali Kandil’i de, İmralı’yı da, HDP’yi de, Öcalan’ı da dinlemiyor.

*

Kısacası...
Allah encamımızı hayretsin.

Yüzünü kapatan adam eylemci değil karıştırıcıdır

BİR eylemde herhangi biri yüzünü maskelerle kapatıyorsa...
Bilin ki...
O şahıs eylemci değil karıştırıcıdır.
O şahıs demokratik eylem peşinde değil, hainlik peşindedir.
O şahıs barışçıl gösteri yapmıyor, savaşçıl arzularını tatmin ediyordur.
O şahıs aydınlığın değil, karanlığın temsilcisidir.

Bazı kavramların Türkiye’deki karşılıkları

VANDALİZM: En küçük bir galeyan halinde içimizden aniden fırlayan IŞİD’çiliğin dışavurumu.

*

LİNÇ: Kelle kesemediğimiz için yaptığımız imece usulü katletme töreni.

*

PROVOKASYON: Anlamlandırabildiğimiz ya da anlamlandıramadığımız her toplumsal olayda kullandığımız büyülü sözcük.

*

DIŞ GÜÇLER: Kimin kastedildiği asla açıklanamayan ama hiçbirimizin dilinden düşürmediği pek yarayışlı bir kavram.

*

KAMU MALI: 37 insanın öldüğü olaylarda 37 insandan bile önce akla gelen mallar.

*

SAĞDUYU: Eli satırlılar sokağa fırladığında, vandallar etrafı yakıp yıkmaya başladığında, her yerden linç haberleri geldiğinde akıllara ilk düşen kelime... Bu kelimenin çağrısı da pek enfes olur yani.

*

VATAN HAİNİ: Devleti ellerinde tutanların kendilerini eleştirenlere taktıkları ilk ve tek sıfat...

Sanırım o eski demeçler yeniden devreye girecek

O “eski demeçler”, hangi demeçler mi?
Arz edeyim:

*

Mesela o meşhur “Bıçak kemiğe dayandı” demeci.
Mesela o meşhur “Bu devlet üç-beş eşkıyaya teslim olamaz” demeci.
Mesela o meşhur “Kanları yerde kalmayacak” demeci.
Mesela o meşhur “Hak ettiklerini buldular, ölü olarak ele geçirildiler” demeci.
Mesela o meşhur “Tetiği çeken eller kırılacak” demeci. (Müjde! Numan Kurtulmuş Beyefendi bu demeci verdi bile.)

Not defterimden

Cumhurbaşkanı, miting meydanında muhalefet partilerine verip veriştirince... İnsanın aklına ister istemez şu soru geliyor: “Ne yani? Ahmet Davutoğlu yetmiyor, yetemiyor ve yeterli gelmiyor mu da Cumhurbaşkanı devreye giriyor?”

*

Cem Garipoğlu hücresinde kendini astı ya... Ahalimizin ilk tepkisi şu oldu: “Kesin bir dümen vardır bu işin içinde, astı gösterip herifi salacaklar.” Otoriteye bu denli büyük güvensizliğin yaşandığı bir ülkeden kime hayır gelir ki?
Birleşmiş Milletler’den Türkiye’ye “Kobani’ye geçişe izin ver” çağrısı geldi. Türkiye’yi yönetenler bu çağrıya bir cevap verdiler mi acaba? Baktım, baktım, baktım, göremedim de...

*

Muhalefet, iktidarı suçluyor: “Sen IŞİD’e terörist diyemiyorsun.” İktidar, muhalefeti suçluyor: “Ama sen de Esad’a bir şey demiyorsun.” Bu meselenin halli için bir teklifim var: Bir stadyumda iktidar ve muhalefet bir araya gelip hep bir ağızdan sırayla bağırsınlar: “Terörist IŞİD! Katil Esad!”