Foto-Roma

Cevap vermiş: “Daha fotoğraflara bakamadım.”
Ama ben Roma dönüşü fotoğraflara detaylı bir şekilde baktım.
“Nasıldı Roma?” sorusunun cevabını verebilecek durumdayım yani.
Roma’dan kareler. Buyurun:

FAYTON

Bindim... Vallaha bindim... “Ama çok turistik” falan demedim... Tek sorun fiyatı... “Küçük tur” dedikleri bir tur var... Tam 100 Euro... Gözünü seveyim Adalar faytoncularının... Büyük tur bile en fazla 25 lira... Azıcık pazarlık yaparsan fiyatta indirim bile yaparlar.

GURULAR:

Bu iki hafıza Roma’nın her yanında rastlamak mümkün... Fakat hak ettikleri ilgiyi görmüyorlar... Yanlarına yaklaştım... Kartımı uzattım... Ve şöyle dedim: “İstanbul’a gelin... Süper iş yaparsınız... Televizyona bile çıkarsınız”. Gözleri parladı... Kabul ettiler... Yakında İstiklal Caddesi’nde bu iki kafadara rastlarsınız olaydaki payımı anımsayın lütfen.

ALFREDO

Roma’ya gelip de bu restorana uğramayan Türk yok gibi... Biz de gittik. Fakat o da ne! Roma’da hayli küçümsenen bir restoranmış burası... İstanbul’da Gelik neyse Roma’da Alfredo oymuş... Hay bin kunduz!

BERLUSCONI

Roma’nın uzak taraflarında pek de görünür olmayan bir duvar... İşte o duvarda rastladım bu esere... İlk tepkim şu oldu: “Vay... İtalyan Gezicileri bir matraklık yapmış”... Ama hemen ardından o kahrolası kıyas mekanizması çalıştı: “Ama bizim Geziciler, İtalyan Gezicilerinden daha komik ve daha zeki abi.”

KAFE

Roma’da ikinci günümdü... Birden bizim Teşvikiye’deki mahalle kafesini özledim. Hemen bizim kafeye en benzeyen Roma kafesini buldum... Kafenin en stratejik masasına oturdum... Ve gelen geçeni seyre daldım... Mahalle kafesi özlemini tam olarak olmasa da azıcık dindirebilmiştim.

DONDURMA

Dediler ki: “En iyi Roma dondurması şurada satılır ama dikkat edin kuyruk uzundur, satıcılar da müşterilere kötü davranır.” Bu meydan okumayı sevdim ve gittim en iyi Roma dondurması yapılan yere... Sıraya girdim, satıcıların ittirip kaktırmasına maruz kaldım ve dondurmayı kaptım. Sonuç? Tam bir hayal kırıklığı... Bizim Maraş’ın dondurması, bu havalı ve çıtkırıldım dondurmayı ezer de geçer... Çamur atmıyorum. Gerçekten ezer.

PAPA

Adamların Papa’sı var... Ve Papa’larını da turistik bir unsur haline getirmişler. Girdiğimiz her hediyelik eşya dükkânında Papa fotoğraflarıyla süslenmiş aynalara, ilaç kutularına ve kartpostallara rastlayınca... İnceden bir halife özlemine girmedim desem yalan olur.

DANTEL

Yıl 1974... Henüz fiskos sehpasının kafayı çıkarmadığı bir dönem... Annem evdeki Grunding marka kocaman radyonun üstüne bejimsi dantelli bir örtüyü serdi... 2014 yılında Roma’da Fendi’nin dekore ettiği iddialı bir Roma butik otelinin bahçesindeki büyük masada annemin yıllar önce örttüğü o dantelli örtüsünün aynısına rastlamak... Anne! Fendi’den yıllar önce bu danteli keşfederek gözümde acayip sükse yaptın, haberin olsun.

VESPA

1954 yapımı “Roma Tatili” adlı bir film var... Audrey Hepburn ve Gregory Peck’in başrolde olduğu... Filmde Vespa da önemli bir roldeydi... İşte o filme özenerek Roma’da bir Vespa kiraladım... Acemi, yol bilmez bir adamın Vespa macerasından ne çıkar! Tabii ki stres oldum, tabii ki küçük kazalar yaptım, tabii ki çok inandırıcı bir korku filmi izlemiş gibi oldum. Heveskârlık kötü bir şey abi!

FERZAN

“Kapıkule’nin dışında da anlam ifade eden Türkler” bağlamında en önemli şampiyonlarımızdan biri hiç kuşkusuz Ferzan Özpetek’tir... Çektiği filmler İtalya’da milyonluk izleyici kitlesiyle buluşan Fezan, Roma’da çok popüler... Biz de onun popülaritesinden yararlandık... Keyifli sohbet de bonus oldu.

PİZZA

“Roma’nın en iyi pizzacısı burası” dediler... Gittik... Pizzayı söyledik... Önümüze işte bu hamur yığını geldi... İncecik güzelim Bafra pidesinin yanına bile yaklaşamaz. Ey Hürriyet’in Bafralı Hasan Kılıç’ı... Bafra pidesi ısmarlamanın vakti gelmedi mi?

TÜRKÜ

Gece geç vakit Roma’nın İstiklal Caddesi’nde rastladık bu melankolik amcaya... Orta İtalya’dan bir türkü tutturmuştu... “Gesi Bağları” tadında hüzünlü bir türkü... Dinledik... Efkârlandık... Memleket hasretiyle dolup taştık... Sanırım en kısa zamanda Kayseri’ye gideceğim.