Koynuma gel

"Koynuma gel" diye yalvararak girmek istemiyorum karımın yanına! Ayıp mı bunu istemek veya beklemek?

Hiç zannetmiyorum.Â

Yahu ben yabancı mıyım? Kocanım!

Bana, kocasına, bir lütufta bulunurmuşçasına değil de, canı çekermişçesine sokulsun istiyorum karım o kadar.

Bunları yazmak bir yandan berbat, bir yandan da açık olmayı deniyorum.

Bir kere de karım benim yanıma sokulsun, o bana yanaşsın. Yok! İnatçılık mı, sözde utanç mı nedir ben çözemedim.

Kadın milletini kim çözmüş zaten?

Karımla takıştık, berbat bir zaman geçirdik. Çok uzun sürdü bu sefer ve inada bindirdik her şeyi. Hiç sevmediğim sıradan evli çift sendromu yaşıyoruz. Benim de tepem atık bu aralar, iş güç toplantı seyahat derken. Ben onu kırdım, o da beni kırdı. Aramız buz gibi oldu.

Kötü.Â

Kadın bünyesini anlamak için müneccim olmak bile yetmez kardeşim. Anlayana, çözene helal olsun!

Bu kadar iş bağlarım bir karımı bağlayamıyorum!

Yılanı tatlı dille deliğinden çıkardım, karıma hiç bir şey sökmüyor.

Kavgaya, inada değdi mi peki diyecekseniz değmedi tabi. Ama sıkıyorsa kendine yedir de söyle bakalım. Onu da sıkar beni de.

Ben istiyorum ki arada başbaşa birşeyler yapalım; ama benim karım yapamaz çünkü O hep yorgun, hep yorgun. Daha doğrusu, bana ve yatağımıza gelince mutlaka yorgun.

Çocuğumuza veya arkadaşlarına, anasına danasına yorgun değil ama.

Bir Adamın bunu hissetmesi ne korkunç!

Size aynı şeyi biz yapsak "sen başkasına aşıksın, kesin başka bir kadın var!" diye ortalığı kavurursunuz!

Oysa ben evime geliyorum, karıma. Karımla olmak istiyorum, karımla sevişmek istiyorum başka bir arayışım yok. Hani mutluluğu barda, pavyonda, sokakta aramıyorum. Evimde arıyorum, yine de yaranamıyorum.

Karım yanı başımda ama ben dokunamıyorum.

Cevap onun için çok basit. Yorgun yahu! Kadın hep yorgun!

"Dinlen o zaman, ne gerekiyorsa yapayım" deyince de, ben aklımı seksle bozmuş hıyarın teki durumuna düşüyorum!

Karım hem çalışıyor hem de eve gelir gelmez çocuğumuzla da ilgileniyor çok yorucu doğru. Kabul ediyorum. Takdir ediyorum. Hep vicdan azabı çektiğinden bahsediyor, anlıyorum.

Ama bu dava nasıl çözülür bilemiyorum.

Bizden geçen giden vakit için kimse vicdan hesabı yapmıyor.

Böyle nereye kadar gideriz bilmiyorum.

İyi şeyler de var, yok değil. Elbet sırası gelince yazacağım. Kolay boşveren ya da pes eden bir Adam olmadım hiç.

Yeter bu kadar, yazdıkça doldum, doldukça yazdım.

ADAM