Ben bir babayım!

Babalık dertlerim de var.

Siz aklınızı annelikle bozduğunuzdan, babalık nedir, nasıl baba olunur ve babalar neler çeker hiç bilmezsiniz.

Dış kapının dış mandalından farkımız yoktur sizin için.

Ne yaparsak yapalım o can bizden çıkmadığı için, dışlanırız: "Sen ne bilirsin be Adam?" durumuna düşeriz.

Zaten hamileliÄŸi de bilmeyiz.

Yaradılışımız utansın! Hani sanki hamile kalabiliyoruz da istememişiz gibi davranılmıyor mu hasta oluyorum!

Biz size göre babalığa bir tek eylem anında yararız.

Vur kaççıyız sanki.

Kilo alırsınız suçlusu biz oluruz.Â

Ne yapalım peki? Elinizden mi alalım tabakları?

"Yeme kadın!" diye baskı mı yapalım?

Kadının gözü hamileyken öyle bir dönüyor ki, ne yapsak yaranamayız.

Ya da benim gördüğüm örnekler bu hale geldi hamilelik ve doğumla.

Tanıyorum mesela; kadın önceden şen şakrak bir tipti. Şimdi katil gibi geziyor etrafta, sadece kendi kocasına değil, başkalarına da gıcık!

Derler ya: "Anneler hisseder bebeğinin acıktığını, uyandığını, uyanacağını, derdini" diye.

Çok doğru.

Biz bilemeyiz.

Ve hakikaten de bilmeyiz.

Nasıl bilelim?

Siz söyleyin de bilelim. Ne var bunda?

Yahu anlamıyorum derdini...

Ağlıyor çocuk orada, ben deli gibi düşünüyorum "Neden?" diye. Karım: "Acıktı" diyor.

"Pes!" diyorum.

Keşke bize de fırsat verseniz ama...

Eleştirmeden, kafamıza kakmadan.

Adam baba olunca sürekli azar işitiyor.

Bakın bu kadar azar işiteceğini, dışlanacağını bilse, birçok adam baba olmaktan vazgeçerdi.

Ben annemin karnından baba olarak doğmadım.

Örnek bir babam da olmadı malesef.

Babam anneme bir kere yardım etmemiÅŸtir. Hiç görmedim.Â

Babamla sıkıysa iki laf et bakalım. Tanımıyor bile kendi öz oğlunu.

İşte ondan biz erkekler bir halt bilmeyiz çoğu zaman.

Ama isteyerek baba olmuÅŸuzdur.

Ha sizden destek gelse baba olmayı da becerebiliriz belki.

Çocuğa verdiğiniz desteğin, gazın onda birine razıyım.

Elime bezini aldım, o dakika azar işittim karımın anasından: "Yapamazsın!" diye.

Ben şimdi nasıl cesaret edeyim altını değiştirmeye?

Yapamazmışım!

"Ne biliyorsun? Denedim de mi olmadı?" diyeceğim olay çıkacak.

Gidip elalemin çocuğunun mu altını alayım?

Ben ne zaman elimi attım: "Sen çekil" dedi.

Bir de aşağılayıcı ve kafaya kakıcı tavırlar.

Bezi vermeyen de sensin, "yapamazsın" diye gaz kesen de sen. Ödüm patlıyor çocukla yalnız kalacağım diye sonra. Kendimi berbat, beceriksiz, işe yaramayan hıyarın teki gibi hissediyorum.

Ne var yanlış yapsam?

Sen fırsat vermezsen eğer, ermiş değilim, babamdan da görmemişim, nasıl öğreneceğim şimdi kardeşim bu babalığı?

Parayla alınsa bu babalık dersi, ver parayı al tak üstüne.

Çocuğumuzla aramıza mesafeyi SİZ sokuyorsunuz.

15 yaşında mı kuracağım çocuğumla ben baba-kız/oğul ilişkisini?

Benim gibi o da: "Ben babamdan görmedim" lafına sığınacak ileride.

Karısı ona da gıcık olacak.

Kısır döngüye bak!

Yazık.

Bırakın da düşe kalka baba olalım.Â

Biz kayınvalideye takıldık birçok konuda olduğu gibi.

Yoksa benim karım bu konuda çok sabırlıdır.

Hakkını yemem.

Arada kalan karım oldu. Ben ve kayınvalidem birbirimize girdik.

Hâlbuki karım geceleri sökerdi beni yataktan.

Rezalet bir şey gece kalkmak. Haklısınız.

Binbir küfürle kalkardım yataktan.

Ama sonra, hele ki de çocuğu uyutmayı başardın mı, o ne muhteşem haz!

Yedi cedde hava atardım: "Gece ben kalkıp uyuttum" diye.

Anlatabildim mi?

Â