Yasemin'ce

Yasemin BORAN

Düşler yakın takipte

Ne güzel! Hala şiir yazanlar var. Yaşadığı dünyayı, kelimeleri estetik biçimde dizip anlatmayı başaranlar var. Bunları gördükçe düşüncelerimin yumuşadığını hissediyorum.

Şimdi bunları ben ne diye anlatıyorum. Geçenlerde bir sohbet sırasında arkadaşlardan biri şöyle dedi; ‘‘Yazı icad edildi, mimari bitti.’’ sonra bir başka arkadaş sözü aldı ve şöyle devam etti; ‘‘sinema icad olundu, şiir bitti’’. Bunları dinlerken bir taraftan medeniyetimizin gelişme tarihini hatırlamaya çalışıyor, bir yandan da insanın kendini ifade etme biçimlerinin nasıl bir süreç izlediğini anlamaya çalışıyordum.

O sırada bu iddialara hak verdim. Doğrusu yazının yaygın biçimde kullanılmaya başlamasından önce yapılmış olan şaheserlerin bir benzerini bugün sahip olduğumuz teknolojiyle yapamıyoruz. Çünkü, ince ince işleyecek ne usta kaldı, ne de zamanımız!.. Yapacak çok işimiz var ve de kendimizi ifade etme yollarımız çok. Sonra şiirin yerini sinemanın aldığı da söylenebilir. Üstelik hem gözünüze, hem de kulağınıza hitab ediyor ve sizi kendinizden geçiriyor.

Tam acaba sinemayı gözden düşürecek yeni bir buluş ne olabilir diye hayallere daldığımda aklıma ‘‘internet’’ geldi. Giderek insanlığın mekanikleştiği duygusuna kapıldım ve bu hiç hoşuma gitmedi. Neyse ki, ‘‘Celal Oymak’’ ‘‘Düşler Yakın Takipte’’ adlı şiir kitabını jgöndermiş ve önsözünde ‘‘Şiirce Yaşamak’’ diye bir anısını aktarmış ve ‘‘Ne sor, ne ben anlatayım/ Bir derdine bin katayım/ Ben bir çıkmaz sokaktayım/ Bir umuttur canda kalan!’’ deyivermiş. Pek hoşuma gitti. Karamsar duygularım dağılıverdi, Yasemin'ce...