Yasemin Boran: Duygu tacirleri

Yasemin BORAN

Geçenlerde Şişli'nin arka sokaklarında sara krizi geçirmekte olan genç bir adamın yardıma muhtaç hali karşısında kimsenin yardımcı olmaya yanaşmadığını görüp hayıflanmıştım. Bunun üzerine gelen mektuplar beni şaşkına çevirdi. Joelle imzalı mektubu aynen yayınlıyorum;

‘‘Sara nöbeti geçiren bir adam uzun süre Etiler ve Ulus civarında bu işten çok iyi para kazandı. Benim gözlemim, senin yazdıklarının aksine, insanların arabalarını durdurup ona yardım ettiği ve eline 'bakım' için para tutuşturduklarıydı. Yarım saat içinde aynı yerden geçtiğimde bu 'numarasını' değişik insan gruplarına tekrar ediyordu. Yardımseverleri uyardığım halde (O sırada 'hasta' yattığı yerden yan gözle beni izliyordu) inanmayıp yardım etmeye devam ettiler. Biz de o adamı sık sık civarda görmeye devam ettik.

Belki de Şişli'de tanık olduğun 'umursamazlık' adamı tanımalarından kaynaklanıyor. Artık Ulus, Levent, Etiler civarında fazlasıyla tanınmış olduğundan Şişli'ye kaymış olabilir.’’

Diğer mektuplar, insanların duygularını kullanarak para kazanmayı iş edinenler hakkında etraflı bilgilerden oluşuyor. ‘Aman Yarabbi, ne günlere kaldık!’ demekten kendimi alamıyorum. Bu demektir ki; ‘‘Duygu tacirleri’’ yüzünden gerçekten yardıma muhtaç insanlar da arada kaynayıp gidecek. Bu gidişle ölmekte olan adama ‘‘numara yapıyordur’’ deyip bir yudum su bile vermeyeceğiz. Sonra da ‘‘aaa hakikaten öldü’’ deyip şoka gireceğiz. Demek ki, bundan sonra yardıma muhtaç birini gördüğümüz zaman eğilip gerçekliğini araştırmamız gerekiyor diyorum, Yasemin'ce...