Kapsamlı bir inceleme: Yakuza 6: The Song of Life

2006 yılında adı sanı duyulmamış bir oyun olarak piyasaya giriş yaptıktan sonra geldiği gibi sessiz sedasız bizlere veda ediyor Yakuza serisi. Bazı oyunlar vardır ki oynayamadıysanız bile adını bilirsiniz. Mesela God of War. Bir de gizli hazineler vardır. Bir God of War kadar bilinmese de kemikleşmiş hayranları olan. Ne oyun 2006'dan bu yana çizgisini bozdu, ne de oyuncusu farklı bir şey beklemedi. Geniş hikaye, bol entrika, zevkli dövüşler ve şahane karakterler. Eklemeye veya çıkarmaya gerek yoktu. Ama her şeyin bir son kullanma tarihi vardır. Yakuza serisinin arkasındaki isimler de "daha fazla suyunu sıkmaya gerek yok, tadında bırakalım" demişler ve duygulandıran finaliyle Dojima'nın ejderi Kazuma Kiryu'nun hikayesini artık sonlandırdılar. 

Kiryu ile son defa...

Yine her Yakuza oyununda olduğu gibi  aslında eski bir oyuna kavuşmamın mutluluğunu yaşıyoruz. Niye mi? Çünkü Japon kardeşlerimiz bu oyunu 2016 yılında mideye indirdi de ondan. Neyse, şükür kavuşturana diyelim. Heyecan içinde giriş yaptığım Yakuza'nın ilk videosunda ihtiyar delikanlı Kiryu'yu görünce yine "heyt be - erkek be" nidaları atmış olabilirim. Fakat Kiryu'nun tezgahın üzerine beyaz toz serpiştirdiğini görünce aklımdan kötü şeyler geçmedi değil. "Ne oluyor be?" demeye gerek kalmadan kamera zoom out yapınca tozun süt tozu olduğunu ve Kiryu'nun bebek maması hazırladığını görünce rahatladım. Evet, yanlış okumadınız. Dojima'nın ejderi biberon hazırlayıp küçük Haruto'ya mamasını veriyor. Haruto mu kim? Kiryu'nun kızı gibi gördüğü Haruka'nın oğlu! 

Tam kafalar karışıyor derken dört sene öncesine, Yakuza 5'in sonuna gidiyoruz. Haruka dünyaya Kiryu'yu babası olarak ilan ediyor, Kiryu ağır yaralı falan. Akabinde Kiryu iyileşerek beşinci oyunda yaptıklarının cezasını çekmek için yine hapse giriyor. Okinawa'daki yetimhanedeki çocuklarla ilgilenmek de yine Haruka'ya düşüyor. Bu arada, Sunshine Orphanage olan yetimhanenin adı neden Morning Glory olmuş anlayabilmiş değilim. Konuya dönelim. Çocuklara Haruka bakıyor faka magazin dergilerinde sürekli Yakuza kızı falan diye haberler çıkınca kızcağız çocukları korumak için formülü aradan uzaklaşmakta buluyor. 

Derken aradan üç küsür sene geçince Kiryu hapisten çıkagelir ama Haruka ortalarda yoktur. Ta ki Kamurocho şehrinde bir araba kendisine çarpıp komalık edene kadar. Üstelik kucağında sımsıkı koruduğu bir bebek vardı! Kiryu boş durmaz, tabii. Bebeği himayesine alır ve hem faillerin hem de babanın peşine düşer. Ha, bütün hikayeyi anlattı sanmayın. Bu sadece oyunun başı. Daha çok şey göreceksiniz.

Aceleye gelmeyen oyun

Her Yakuza oyununda olduğu gibi basit başlayan senaryo dallanıp budaklanıyor ve her çeşit insan işin içine giriyor. Anlayacağınız, yine roman gibi olay. Tabii bu sefer final yapımı olduğu için biraz da duygusala bağlamayı ihmal etmemişler. Yakuza 6'nın getirdiği en büyük yenilik grafik motorunda. Açık konuşayım, Dragon Engine adlı motorda ilk bakışta çok fark yokmuş gibi gözüküyor ama sihir detaylarda gizli. Öncelikle yüz hatları ve animasyonları çok daha gerçekçi. Ayrıca, çevre ile çok daha fazla etkileşime girebiliyorsunuz. Sokakta yürürken çarptığımız küçük nesneler devrilip kırılabiliyor ve bir mağazaya veya markete girerken artık yükleme ekranı diye bir şey yok. 

Kiryu pat diye kapıyı açıp markete girebiliyor mesela. Daha da güzeli, sokakta yaptığımız kavgalar bu dükkanların içine taşabiliyor. Bir restoranın camları kırılabiliyor, içindeki masa sandalyeler silah olarak kullanılabiliyor. Lakin bu durumun sunduğu küçük bir eksi de var. Konsol daha fazla şey yüklediği için dolayısıyla daha da zorlanıyor ve kalabalık düşmanın üzerine atlayınca küçük FPS düşüşleri yaşanabiliyor. FPS demişken aklıma geldi. Yakuza 6'nın sunduğu bir diğer yenilik de olayları artık Kiryu'nun gözünden görebilmemiz. Yani sokaklarda birinci şahıs bakış açısından da gezip koşabiliyoruz. Eski sadece etrafımıza bakınmak vardı ama artık yürüyebilmek de opsiyonel bir seçenek. Ezberlediğimiz şehir Kamurocho sokaklarının yanında Hiroshima'da küçük de bir kasabada takılıyoruz.Yapabileceklerimizin yine sınırı yok. Karaokeler, atari salonları, host kulüpleri, bilardo, beysbol ne ararsanız var. Tek üzüntüm kanca makinelerini kaldırmışlar. Onun yerine bol bol selfie çekiyoruz. Ana hikayenin yanında sub stories diye geçen han hikayelerini de yapmayı unutmayın. 

Bunlar bize puan olarak geri dönüyor ve bunlarla Kiryu'yu güçlendiriyoruz. Yakuza 6'nın getirdiği bi yenilik klan kurma olayı. Hiroshima'ya gittiğimizde açılan bu ek bölümle kendi çetemizi kurabiliyor, liderler atayıp şehrin kötülüklerden arınmasına katkı yapabiliyoruz. Bir diğer yenilik ise "troublr" adlı uygulama. Burada insanlar başları derde girerse mesaj atıyor ve siz yardıma koşabiliyorsunuz. Bana sorarsanız gereksiz çünkü getirisi az ve görevler sıkıcı. Yok efendim, kadın yerde bir adet "traunier" istiyor. Yok birisi şehre bomba saklamış bulmamız lazım. Boş işler arkadaşlar.

Dövüşler yine leziz

Dövüş sistemi, daha doğrusu karakter g geliştirme yine değişmiş. Önce dövüşlere değineyim. Çok eğlenceliler! Bahsettiğim gibi dükkanlara dalabiliyoruz ve yeni grafik motoru ile tüm bunlar çok daha estetik duruyor. Bu dövüşlerden, ana görevlerden, yan görevlerden ve aktivitelerden puanlar elde ediyoruz. Güç puanı, sağlık puanı, star puanı gibi. Bu puan dağılımları ile de Kiryu'yu güçlendiriyoruz. Örneğin daha güçlü olması için 10 güç puanı harcamak veya daha yüksek can çubuğu için 20 sağlık puanı harcamak gibi. Basit ve kullanışlı bir sistem olmuş ve puanlara göre Kiryu'yu dilediğiniz gibi güçlendirebiliyorsunuz. 

Eskiden her geliştirme aynı puan/para kullanırken şimdi dallara ayrılmış, fark bu. Ayrıca, bu yeni sistem sizleri daha çok lokantaya girip yemek yemeye de teşvik ediyor. Neden mi? Yemek yemek sağlık depolamak demek ve sizlere puan kazandırıyor. Dolayısıyla bir dövüşten çıktıktan sonra en yakın restorana girmeyi ihmal etmeyin ama yerken fazla da abartmayın. Çünkü Kiryu'nun midesinin bir siniri var ve Kiryu için hiç iyi olmuyor, demedi demeyin. Yakuza 6 duygusal bir final yapıyor. Onca mazisi var sonuçta. 

ARTI 

Yakuza evrenine harika bir veda hikayesi, iki farklı ve detaylı şehir, Dragon Engine göz kamaştırıyor ve yaptığınız seçimlerin oyuna etkisi daha fazla!

EKSİ

Çok kalabalık dövüşlerde yaşanan ufak FPS düşüleri, atari salonlarındaki kanca makineleri kalkmış.