Yunus ‘Okan Buruk’ Akgün
Barış Alper’i A Milli Takım’a çıkaran Buruk’un dokunduğu son isim.
Genç Okan Buruk’un Galatasaray formasıyla yeşil zemine ilk ayak bastığı günü dün gibi hatırlıyorum. Sarı kırmızılılar için hayal kırıklığıyla bitmekte olan bir sezonun son maçıydı. 18’lik Okan, hedefsiz iki takımın maçında Bakırköy’e karşı şov yapmış, Süper Lig seviyesindeki ilk müsabakasında 2 gol atmıştı. O sükseli başlangıcı aynı yaz kazanılan U18 Avrupa şampiyonluğu izledi. Emre Aşık’lı, Oktay Derelioğlu’lu, Okan Buruk’lu o süper jenerasyonumuz, kıtanın zirvesine çıktı gençlerde.
BiTMEK BiLMEYEN ENERJi
Genç Okan o günlerde ofansif orta saha oynuyordu. Bol bol gol bölgelerine giriyor, asist ve skor özelliğiyle dikkat çekiyordu. Sonra o talihsiz sakatlık geldi, 1 yıl top oynayamadı, dönüşünde özgüven kaybı yaşadı. Biraz da o özgüven kaybının sonucu olsa gerek, on numara, sağ açık, merkez orta saha derken, zaman zaman sağ bekte bile buldu kendini. Yıllar geçtikçe süper yeteneğinden çok çalışkanlığı, bitmek tükenmek bilmeyen enerjisi ve mücadelesiyle anıldı.
MÜCADELECi BiR KARiYER
Okan Buruk’u bence Okan Buruk yapan esas şey de zaten, hem futbolculuğunda hem teknik adamlığında dipten tırnaklarıyla kazımak zorunda kalması. Hiçbir görevin ona altın tepside sunulmaması. Teknik direktörlük stilinde, futbolcu idaresinde de bence o mücadeleci kariyerinin izlerini görüyoruz.
iKi MAÇTA DA MOBiL OYNADI
Dikkatli sporseverler hatırlarlar: Gomis’in Galatasaray’dan kopma nedeni, Okan Buruk’un gole ihtiyaçları olan bir maçta oyuna onu değil Barış Alper’i sokması idi. Zaman Buruk’u haklı çıkardı, Barış Alper çok çalışarak ve gelişerek A milli takım seviyesinde bir sporcu oldu. Okan Hoca’nın şimdilerde dokunduğu adam da Yunus Akgün. Yunus da dipten çıktı. Düşüşte olan kariyerini toparladı Okan Hocası ile el ele vererek. Önceki hafta Alanya maçında sol açıktı, dün sağ açık. Her iki müsabakada da mobil oynadı, dolaşarak gezerek dengesini bozdu rakip savunmaların.
Dün Antalya’da Yunus’un çok yönlülüğünü, hareketli oyununu, mobilitesini, çalışkanlığını seyrederken hep Okan Buruk geldi aklıma. Yunus’a baktığımda zihnim beni ister istemez 90’lardaki genç Okan’a götürüyor çünkü.
