Harika bir Ağustos performansı
Ülke puanı sıralamasında 9. sıradayız. Türkiye'nin doğal yeri burası...
80’Lİ yıllarda, Sovyetler Birliği ve Yugoslavya henüz dağılmamışken, UEFA üye sayısı yalnızca 32 iken Türkiye’nin Avrupa futbol masasındaki yeri Malta gibi, Lüksemburg gibi ülkeler seviyesindeydi ancak. UEFA sıralamasında 32 ülke içinde 27-28 gibi basamaklarda gezindik yıllarca.
90’larda Galatasaray’ın tetiklediği ilk kıvılcımlar bizi ilk 20’lere taşıdı. Yetmiş seneye yaklaşan Avrupa kupaları tarihinde zirveyi ise 2000’de gördük. Galatasaray, UEFA Kupası’nı namağlup bir seriyle kazandıktan sonra ülkeler sıralamasında yedinci basamağa tırmanmış ve orada birkaç ay kalmayı başarmıştık.
SON 2 SEZONDA TOPARLADIK
21'inci yüzyılda Avrupa futbol masasının ikinci halka oyuncularından biri olduk hep. Sıralamamız da 10’la 15 arasında seyretti genelde. 2020’lerin başında yaşadığımız kriz bize ilk 20’nin dışı kabusunu yaşattı. Neyse ki son iki sezon iyi performanslarla toparladık ve an itibariyle dokuzuncu basamaktayız. Ki bence ülke futbolunun Avrupa’daki doğal yeri bu. Sekizincilik-dokuzunculuk, bizim ligin market değerinin, kulüplerin ve milli takımın seviyesinin doğal karşılığı gibi.
KOPENHAG ÇEKMEK ŞANS
Dün Türk futbolu adına güzel bir 31 Ağustos akşamı geçirdik. Şampiyonlar Ligi’ne giren 32 takım içinde sadece ikisi üç ön eleme geçerek o aşamaya ulaştı: Galatasaray ve Kopenhag. Galatasaray belki (ölüm grubu F’den sonra) en pahalı ikinci gruba düştü. Ama yine de üçüncü torbadan Kopenhag’ı çekmek bir şans.
Konferans Ligi’ndeki temsilcilerimizden Fenerbahçe, Enschede’deki gergin müsabakadan Becao’nun kahraman savunması ve King’in solosuyla gururla çıktı. Dolmabahçe’de Aboubakar şov sürdü, turnuvanın da gol krallığına oynuyor Kamerunlu. Yazıyı gazeteye geçtiğim dakikalarda Demirspor da birkaç katı bütçesindeki Genk’e karşı tarih yazmaya yakındı
CİDDİ TAVIR İÇİN TEŞEKKÜRLER
Ön eleme turlarındaki ciddi tavırlarından dolayı tüm temsilcilerimize ve teknik adamlara teşekkür ediyorum bir Türk sporsever olarak. Bir dönem grup müsabakalarına dahi as kadrolarla çıkma cesareti olmayan antrenörlerin şu anda evlerinde oturması, Türk futbolunun o karanlık dönemi geride bırakması mutluluk verici.
