Rehavet ve Kararsızlık

Son haftalarda aldığı skorlardan çok oynadığı futbolun geliştiğine ve güzelleştiğine dem vurduğumuz Eskişehirspor bugün Boluspor deplasmanına çıkmamıştı. Sahada, ilk kez birbirini gören 11 futbolcu vardı. Maç içerisinde takımı tanımaya ve oyun oynamaya çalıştılar. O kadar birbirlerinden kopuk, o kadar maçla alakasız.

Pozisyon üretmek söyle dursun, futbolcular sahada nerede duracaklarını bile tam olarak kestiremediler. Hepsi maça çıkmak zorunda oldukları için çıkmış gibi duruyordu.

Bu durumun sadece sahadaki futbolcularla ilgili olmadığı da aşikar aslında. Ofoedu ve Erkan her zamanki kanat bölgelerinin tam tersinde sahaya çıktılar. Bunun hata olduğunu anlayınca tekrar eski hallerine getirildi. Sahada hiç bulunmayan Mezenga’nın yerine giren Hasan Ayaroğlu’yla birlikte Ofoedu’nun bölgesi yeniden değişti ve forvete geçti. Bundan on dakika sonra Semih Şentürk oyuna girdi ve Ofoedu tekrar kanat bölgesindeydi.

Yani maça kararlı bir şekilde çıkmayan, futbolculardan çok teknik heyetti diyebiliriz. Ya Yücel İldiz’in kafasında farklı bir plan vardı ve onu denedi ya da maç anına kadar oyun planına karar veremedi.
Her iki durum da büyük bir hataydı ve bu hatanın yansımasıydı 3-0’lık mağlubiyet.

Bir takımda herkesten önce teknik direktör kararlı olacak. Sahaya sürdüğü takımdan herkesten önce o emin olacak. Söylediklerini yapmayan oyunculara ilk o kızacak. Alınabilecek kötü bir skorda da ilk o tepkileri göğüsleyecek. Aksi durumda o koltuk boş ya da dolu olmuş ne fark edecek?

Tarihinin en zor dönemlerini geçiren bir takımın teknik heyeti, kritik maçlarda farklı bir oyun deneme lüksüne sahip olamaz. Deneyecekse bile bundan emin ve kararlı olmalıdır.

Böyle bir takımın futbolcularının üst üste alınan iki galibiyet sonrasında rehavete kapılma gibi bir lüksleri olamaz. Neredeyse yarısı tamamlanmış bir sezonda her maça ayrı bir konsantrasyon, her maça ayrı bir hırsla çıkılmalıdır.

Çünkü Eskişehirspor’da hedef ligde kalmak değil, en kötü play off’lara katılmak olabilir.

Ligin en yüksek seyirci ortalamasına sahip olan bir takım bunun hakkını vermelidir. Deplasmanlarda bile ev sahibi takım taraftarlarının sesini bastırabilen Eskişehirspor taraftarı en azından bunu hak etmektedir.