Kaybederken Kaybetmek

Adana Demirspor Rize deplasmanından da mağlubiyetle ayrıldı.

Puan tablosuna bakınca bu mağlubiyet pek sorgulanmayacak bir kayıp gibi duruyor ama genele bakınca kayıpların faturası her geçen gün altından kalkılmaz hale geliyor.

Yeni Transferler
Rize’nin baskısını ancak 35. Dakika kırıp silkelenen ve on dakika iyi görüntü veren bir Demirspor izledik. İkinci yarıya o mücadele ile başlamadık, maçın sonuna kadar da bunu gösteremedik. Kurtuluş muhteşem işler yaptı ama golde hatalıydı. Sergiy, Gege ve Kubilay ilk on birdeydi bugün. Üçü de fena görünmedi gözüme. Timuçin hocanın ikinci devreye Adil ile başlamasını gereksiz bulsam da kabul edilebilir olduğu söylenebilir. Geciktiği hamle Lalawele değişikliğiydi. Lala ofansif olarak hiçbir şey üretemedi, kaptırdığı toplar bizim tarafa tehlike yarattı.

Takım Burada, Ya Taraftar?
Rize uzak bir deplasman, kabul. Organize olmak zor. Yine de bir otobüs bile orada olsak bugün fark yaratabilirdik diye düşünüyorum. Şartlar zorlandı ve olmadı belki ama şampiyonluğa giderken bile stadını dolduramayan, 2.400 kişiye oynayan bir takıma karşı “biz buradayız” demek önemliydi.

Yalnız ve Güzel Bir Takım
Bir taraftarın takımına karşı duyduğu hisler genele mal edilemez muhakkak. Yine de Adana Demirspor mücadele ettiği rakipleri içinde ayrıksı duruyor. Bir defa, hiçbir matematiğe sığmayan bir şehrin, Adana’nın takımı. Sonra mayasında Demiryolları’nın azameti var. O Demiryolları, tüm gayesi ülkeyi ve ülke insanını birbirine yakınlaştırmak için gecesini gündüzüne katan bir ruhun vücut bulduğu bir yapı. Adana Demirspor’un içinde, kalbinin gizli kalmış yerlerinde bu ruhun kıvılcımları parlıyor bazen. Diğer türlü bu takım halkın takımı olmazdı, olamazdı. Belki de işte tam bu yüzden liglerin yalnız ve güzel bir temsilcisi. Bu takımı hak ettiği yere çıkarmak, bunun için tüm güçle çalışmak tüm taraftarlarının asli görevi olmak zorunda.