Kupasız şampiyon!

‘Günün anlam ve önemi’ni ise elbette ağırlıkla Hırvat hocanın vedası oluşturuyordu. Ne yazık ki gideceği Premier Lig benzeri bir ‘son’ yaşatılamadı kendisine. İddia bittiği için daha Konya maçında tribünü terk eden Ankaralı siyah beyazlı taraftarlar dün de “Bilic’in son maçı. Gidip güzelce uğurlayalım” deme nezaketinde bulunmadı. İşte bu yüzden futbolumuz çok kurak. Varsa yoksa skor; hayatın diğer alanlarında da olduğu gibi...
Gelecek sezon 14 yabancıya izin verecek olan ligimizin son maçında Bilic, sahaya 9 yerliyle çıktı. Bunun bir alt metni var mı bilemiyorum. Ancak, sahaya çıkan 2014-15’in son ilk 11’i, beni şaşırtacak derecede istekliydi ilk 45’te. Evet, belli ki hocalarını galibyetle göndermek istiyorlardı. Nihayetinde öyle de oldu...

GEVŞEYİNCE...

İkinci 45’te iki taraf da sigortaları gevşetince, karşılıklı goller izledik. Yürürken bile solunu kullanamayan oyuncuları sol bek oynatma uğruna, sol ayaklı Uğur Boral’a hiç yüz vermeyen Bilic’in, dün onu yedekten sahaya sürmesi sanırım bir ‘Hırvat latifesi’ydi.
Kimler geldi kimler geçti... Lucescu, Del Bosque, Tigana ve Schuster... “Hiçbiri senin gibi sevilmedi” demeyeceğim ama “Sen de sevildin Slaven Bilic” diyecğim. Tek bir kupa kazandırmadığın halde sevildin. Kurak dediğim memleket futbol ikliminde bu da bizim için az bir şey değil. Teşekkürler Bilic ve teşekkürler kaptan Sivok... Bu sezon hepiniz bir nevi ‘kupasız şampiyon’sunuz...