Vaziyeti idare

Lig başladıktan sonra sadece 4 kez maça çıkan, bu maçlarda 1 puan toplayabilen ve bir de kadrosunun önemli bir bölümünün Covid-19 testi pozitif çıkan Ankaragücü’nü sadece sahaya çıkabildiği için bile kutlamak gerekir. Ancak bu vaziyetteyken bile doğru bir oyun planını iyi bir şekilde uyguladıklarını söylemek de şart. Galatasaray’ın uygulamadaki problemleri belli olan, kolay okunan, rakipler tarafından ezber edilmiş, bireysel zaaflarla harmanlandığında felakete dönüşebilen bir oyun planı var.

KLASiK GÖRÜNTÜDEYDi

Ankaragücü de diğer rakipler gibi bu planı dağıtabilecek hızlı çıkışlarla, defansın ‘titrek’ bölgelerine baskıyla şansını denedi. Rakibinin 2-3 katı pas yapmak, topa yüzde 70-75 oranında sahip olmak ve mesela ikili mücadelelerde daha etkili taraf olmak bir anlam ifade etmeyebiliyor. Galatasaray ilk 45 dakika boyunca bolca hazırlık yapan ancak bir sonraki aşamaya asla geçemeyen, oyunu dikte edemeyen klasik görüntüsündeydi.

GÖRÜNMEZ ADAM DIAGNE!

Diagne’nin, örneklerine bilimkurgu filmlerinde rastladığımız türden ‘görünmez adam’ performansı elbette bu hücum verimsizliğinde başroldeydi ancak tüm günahı ona yüklemek de haksızlık olur. Bu süreçte gole yaklaşan, hem de kolayca yaklaşan ancak aradığını bulamayan taraf Ankaragücü iken; golü bulan Galatasaray oldu. En sık hücum motifiyle, Saracchi üzerinden rakip defansın dengesini bozan Galatasaray, Babel’in golüyle ilk devre sona ererken büyük ikramiyeyi tutturdu. İkinci yarıda Ankaragücü yine gol pozisyonları buldu ancak bu kez Galatasaray ilk yarıdaki derin uykudan hafif silkinmiş vaziyetteydi. İleride daha uzun süreli ve daha etkili baskı kurdu, gol için daha fazla fırsat yakaladı ve en azından oyunu yöneten tarafa dönüştü. “Oyunu yöneten” derken, öyle ahım şahım bir performanstan bahsettiğimi düşünmüyorsunuzdur umarım! Vaziyeti idare etti demek yeterli olacaktır.