Saymadıkça atar, saydıkça artar

HER taraftarın uğuru/uğurları vardır” diyerek genelleme yapmak istemem ama sayımız pek az değildir herhalde... Dün akşam, maçın devre arasında geçen sezonun uğurlu kombinasyonuna geçiş yaparken içimin en azından bir tarafı zifiri karanlıktı. “Mayıslar bizimdir” sözüne kalpten inanmış tarafım daha aydınlıktı elbette ama bünyemin tamamının aksi istikamette ilerlemeye çalışan bir mantık noktası da vardı. Neticede bir “şampiyonluk yazısı” yazacaktım. Ya çocukluk masumiyetini bu yaşlarımıza “uğur yapmak” gibi “tuhaflıklarla” taşıyan taraftarlık coşkusu ile ya da çaktırılmamaya çalışılan bir yas olgunluğu ile... Şampiyonluk yazılarında pek maçtan bahsedilmez; ben de bahsetmeyeceğim... Şampiyonluk gelince kaçan goller, pişmanlıklar, kaybedilen puanlar, “kritik” hatalar unutulur ve unutulmalıdır; elbette unutacağız... Bir sezon daha şanlı tarihe ve istatistiklere doğru mağrur vaziyette yola çıkarken kötü hatıralar siliniverir.

Geriye Feghouli’nin ateşleyici golü/ golleri kalır... “Pek bir işe yaramadı” diyenler çıksa da Mitroglou’nun Akhisar’a “90 artı 4”te attığı gol kalır... Bir Onyekuru koşusu, bir Fernando etkisi, bir Muslera kurtarışı kalır... Fatih Terim’in eğilmeye yüz tutan boyunları dikleştiren bir demeci kalır...

Bir harçlığın doğru harcanmışlığı, koşulsuz sevgiye ödenen hatırı sayılır bilet parasını helal etme duygusu kalır ki; mağlup olsan da, şampiyonluk kaçsa da her kuruşuna kadar şanlı tarihine helaldir o para... Hakem saymadıkça atarsın; kupaların saydıkça artar... Emek veren herkese helal olsun, kutlu olsun. Şen ola Cimbom, şen ola!..

BİR TEŞEKKÜR LİSTESİ

TABİİ ki öncelikle Galatasaray camiasına, teknik ekibine, yöneticilerine, çalışanlarına. Tabii ki yılmayan futbolculara, ailelerine, destek olan herkese... İnanmayı bırakmayanlara, umutsuzluğun üstüne yürüyenlere, “Bitti” demeden bitmediğine inananlara teşekkürler... Aslan Galatasaray!

ASLAN, PAYINI ALIR

MAÇIN ikinci yarısına Galatasaray eski bir Latin özdeyişini hatırlatacak şekilde başladı. “Ego primum tollo, nominor quoniam leo” demişler ki; dilimize “En iyi/büyük payı ben alıyorum, çünkü ben aslanım” diye çevrilir. Galatasaray hatalarıyla en fazla yüzleşen, eksikleri olsa da rakipleri kadar hissettirmemeye çalışan ve genetik olarak şampiyonluğa kilitlenmiş bir takım olduğu için kazandı kupayı...

Maçın adamı: Feghouli.