Bence ağlarsın

Ligin son sırasında yer alan Ankaragücü ligin en az gol üreten (12 haftada 9 gol) ve en çok gol yiyen (28 gol) takımlarından ve 6 haftadır maç kazanamayan bir takım. Sakatlıktan dönen Falcao-Feghouli-Babel üçlüsüyle hücum hattını oluşturan Galatasaray’a karşı Ankaragücü’nün katı bir savunma anlayışı benimsemesi yüksek ihtimaldi ki; öyle de oldu.

BASKI KURAMADI

Rakibi/oyunu yavaşlatmak, durdurmak, savuşturmak ve sarsak savunmasının gardını düşürecek hızlı çıkışlarla skor aramaya dayalı taktik ilk 45 dakikada kusursuz çalıştı denilebilir. Falcao’nun kaleci Korcan tarafından kurtarılan kafa vuruşu dışında ‘ciddi’ bir tehdit oluşturamayan Galatasaray, kapalı savunmayı sarsacak yoğunlukta bir baskı da kuramadı. Nasıl kursun ki? Savunmayı şaşırtacak hamleler yapamadı, verimli kanat organizasyonları üretemedi, hücum hazırlık çalışmalarını neredeyse sadece ‘göbekte gedik açmak’ üzerine yürüttü ve duvara toslayıp toslayıp düştü.

NE YAPIYORSUN SEN

İkinci yarıda en azından kanatlarda ‘bir şeyler yapmaya çalışan’ bir Galatasaray gördük. Gol bu ‘organizasyonlar’ neticesinde değilse de ‘yandan’ kullanılan bir duran topla geldi. Evindeki maçta 1-0’ı yakalayan, bir süre sonra karşısında 10 kişilik rakip bulan, bir de 83’üncü dakikada penaltı golüyle 2-0’ı gören takımın maçı kazanacağını düşünüyorsanız bu sezon Galatasaray’ı hiç seyretmemişsiniz demektir. Önce Marcao “ne yapıyorsun sen arkadaşım?” dedirtecek bir penaltıyla rakibe, “Gel bir şansını dene” dedi, sonra 10 kişilik rakibe karşı ikinci golü yemeyi başardı Galatasaray.

ANKARAGÜCÜ'NE HELAL OLSUN

Güler misin, ağlar mısın? Bence ağlarsın ama yine de sen bilirsin Galatasaraylı! Bahane bulmak isteyen buna da bulur elbette ama Galatasaray’ın vurdumduymazlığı, zayıflığı, karakter yoksunluğu artık taraftarı çileden çıkaracak boyuta ulaştı. Bu sezon ikinci kez bir maçta 2 gol bulmayı başaran Ankaragücü’nü can-ı gönülden kutlarım. Sonuna kadar hak ettikleri bir puanla ayrıldılar İstanbul’dan. Helal olsun