İlker YASİN

Sanki, Avrupa’nın, tarihi futbol ülkeleri için bir angaryaydı bu Dünya Kupası. Mesela İspanya, İngiltere, İtalya, Portekiz, Rusya.
Hollanda, Fransa ve özellikle Belçika’dan bu performansı bekleyenlerin sayısı fazla değildi. Yıldızlarla değil, kolektif, takım ruhu ile sonuca gitme isteği öne çıktı, özellikle Amerikan ülkelerinde.

HOCALAR EKSİK GÖRÜNDÜ

Amerika Kıtası ülkelerinin heyecan ve başarısına tanık olduk. Turnuvaya katılan on takımdan sekizi gruplardan çıkmayı başarırken, başarıya aç oyuncuların fazlalığı en büyük avantajlarıydı. 13 Avrupa takımından 7’sinin grup maçları sonunda elenmesi Avrupa ekiplerinin bu turnuvaya ne ölçüde konsantre olduklarına sanıyorum cevap olur.
Bu turnuvada oyunun kaderine etki eden teknik direktör yok denecek kadar azdı. Hemen, hemen ilk yarıların pasif, ikinci 45 dakikaların daha agresif ve iş uzatmaya kalındığında full konsantrasyon oynayan takımların hocaları ilginç bir hesap peşindeydi.
Fransa’da Deschamps istekli, Almanya’da Löw bıkkın, Hollanda’da Van Gaal Manchester rüyasında, Arjantin’de Sabella kifayetsiz, Brezilya’da Scolari şampiyonluk baskısı altında, İspanya’da Del Bosque takımı ile beraber tükenmişlik içinde ve Belçika’da Wilmots yepyeni bir takım yaratma peşinde.

Yıldızların etkisi ne?

Kupayı kaldırmak için Neymar Brezilya’ya, Messi Arjantin’e, Robben Hollanda’ya, Mesut Özil Almanya’ya, Hazard Belçika’ya, Benzema Fransa’ya yeter mi? Yetmez… Takımlar içinde, yardımlaşan, aynı zincirin halkası olan, ekip ruhunu sahaya yansıtan, starlarına bel bağlamayıp, hep birlikte çalışan takım şampiyon olacak. 82 ve 86 kupaları unutulmaz turnuvalardı, şimdi ise son 8 takım Brezilya 2014’ü unutulmaz kılabilir.