Oynadı ve kazandı....

Topa hakim, yön değiştirmeleri çabuk ve iyi yapan, kenarları iyi kullanan taraf Fenerbahçe idi. Sarı Lacivertli takımın iyi gözükmesinin sebebi daha kaliteli takım olmasından değildi. Galatasaray’a oranla, daha fazla birbirini tanıyan ve uyumlu olmaları bu oyun farkının sebebiydi.
Galatasaray’da, hücum hattı henüz birbirini anlama ve tanıma aşamasında olduğu için dağınık ve etkisiz bir oyun ortaya çıktı. Yasin-Olcan ikilisi, ligin çabuk ve süratli kanat oyuncularının başında geliyor. Fakat, bu özelliklerini efektif olarak kullanabilmeleri için takımla bir tanışma dönemi geçmesi lazım.

TAKIM OLMAK İÇİN...

Galatasaray’da sezonun başında en net problem uyum sorunu ve zamana ihtiyacı var. Takım olmayı hızlandırmak ve yarışta güçlü var olabilmek için halledilmesi gereken eksikler var.
1- Hücum organizasyonlarının odak noktası Sneijder olmalı. Orta sahada riskli bile olsa, Sneijder mutlaka topla buluşturulmalı ki, kenarda süratli ve çabuk iki oyuncu daha iyi kullanılabilsin. Sneijder, önünde oynayan Burak ve iki yanındaki Yasin-Olcan ile kullanabileceği farklı hücum alternatiflerine sahip olmalı ki Galatasaray etkinlik kazansın.
2- Uzun top kolaylığına kaçılmamalı. Sneijder kötü olunca, bu sefer devreye uzun toplar giriyor ki bu sadece oyunu kötüleştirmekle kalmıyor, kenarda oynayan Olcan-Yasin hakkında, “Galatasaray’ın oyuncusu” değil imajının oluşmasına sebep oluyor.
3- Hızlı düşünüp, çabuk oynanmalı. Galatasaray orta sahası, kazandığı toplarda, elindeki silahlara uygun hareket etmiyor. Uzun toplar atmak yerine, kenardaki hızlı oyuncuların koşu yoluna paslar, hem rakibi geri fazlaca koşturur, hem de hücum etkinliği sağlar.