Kırmızı ve beyazın finali...

Sadece bu da değil. İki takımda oynayan oyunculara bakınca, zaten Süper Lig maçı gibi hissettiriyordu. İsimler ve oyuncuların kalitesi, maçı Süper Lig seviyesine çıkarmıştı.

İlk yarı; Antalyaspor’un tecrübeli oyuncularının sakin kalarak oyunu kontrol etmesi ve sonucunda golle buluşmasına sahne oldu.

Erman Kılıç organizesinde gelişen ataklarda eksik olan, ilk yarıda ortada gözükmeyen Emrah Başsan kalitesiydi. Diarra, hem kalite hem de tecrübesi ile sonuç aldı.

Can Arat’ın defansif mücadelesi, Sezer Badur’un oyun bilgisi ilk yarıda Antalyaspor adına oyuna olumlu yansıdı.

LİDER ÇIKMADI

Samsunspor ise, ileri uçta güçlü oyuncuları Mbilla ve Ofoedu ile etkili olmaya çalıştı. Her ikisi de çok çabuk olan bu isimler, Antalyaspor defansını zorlasa da koşu yolları kapanınca çaresiz kaldılar.

Samsunspor’da ilk yarıda eksik olan, durumu toparlayacak lider oyuncunun ortaya çıkamamasıydı.

Hâl böyle olunca, Mbillla ve Ofoedu kendi kafalarına göre takılmaya başladı ve Samsunspor birbirinden kopuk, dağınık bir takım havası verdi.

Samsunspor, bu bölümde özellikle Musa Aydın gibi önemli bir ismin devreye girmesine çok ihtiyaç duydu.

Samsunspor’un öndeki nükleer ikilisi Mbilla-Ofoedu’nun devamlı aradığı ama bulamadığı pozisyonu, Osman-Can ikilisinin hatası sununca Samsunspor maça geri döndü.

Aslında, maçın o bölümüne kadar Samsunspor adına gol, ya bir hata ya da duran top ile gelecek gibiydi.

Kaldı ki, Antalyaspor’un 1 eksik kalması bile oyunun şeklini çok değiştirmedi.

Samsunspor’da oyun değişmedi ama futbolcu sayısı ve skor değişti.

ADİL OLAN...

Her iki takım da maçı kazanmak adına her şeylerini sahaya verdi.

Mücadelenin düzeyi ve kalitesi, iki takımın da Süper Lig’i hak ettiğini ortaya koydu.

Belki de adil olan, böyle bir maçın sonucunu penaltıların belirlemesiydi.

Her şeye rağmen, maç boyunca sahada ne yaptığını bilen ya da öyle davranan, sakin ve soğukkanlı kalarak oyunun kırılma anlarında kaybolmayan Antalyaspor hak ettiği Süper Lig’e döndü.

Tebrikler...