Anla artık...

Burak ne zaman tek oynar? Orta sahası ve kanatları işleyen, sistemi oturmuş, birbirini anlayan ve tanıyan oyuncuların olduğu bir takımda. O zaman en kolay ve etkili yol, çift forvet oynamaktır. Elinde, özverili, çalışkan, sorun çıkarmayan ve forma verildiğinde herşeyini veren bir Umut varken hala neyi ararsın?.
Umut’un sadece işini yapan bir oyuncu olması mı bu kadar unutulma sebebi? Çift forvet oynayacak kadar cesaretin yoksa ya da kafanda böyle bir anlayış yoksa, Galatasaray gibi hedefi büyük bir takımda işin yok demektir.
Son 2 maçında 8 gol yemişsin ve dahası pozisyon üretmekte çok zorlanıp gol dahi atamamışsın. Hadi defansif anlamda hiçbir gelişim gösteremedin, bari ofansif düşünceni değiştir ki insanlar bir farklılık arayışı içinde olduğunu düşünsün.
Değişen ne? İlk yarıda hiçbir şey, ikinci yarıda ise gelen 3 puan. Bugüne kadar yapılmayan ve düşünülmeyen işi bir maçta beklemek hayal olur ama bu maça rağmen birşeyler değişmesse, değişen hoca olur.

PAŞA’YA BAK ANLA

KASIMPAŞA’yı seyrederken aslında Galatasaray’da nelerin eksik olduğunu o kadar net görüyorsunuz ki çok şey yazmaya ya da anlatmaya gerek kalmıyor. Aslında maç, düzen ile dağınıklığın, organizasyon ile uyumsuzluğun, sakinlik ile telaşın, akıl ile gücün, uzun ile kısanın, takım ile formanın, disiplin ile kargaşanın, teknik adam ile antrenörün mücadelesiydi.
Galatasaray’ı bu maçta ayakta tutan yine defans oldu. Semih-Chedjou ikilisinin ekstra mücadelesi, maçın kopmasını engelledi ve son dakikada kazanmayı sağladı. Bu galibiyet, bir nefes ve zaman kazanma açısından önemli ama oynanan oyun ve sahadaki görüntü ilerisi için umut verici değil.