Önder uyan, Beşiktaş şampiyon!

Efsane, Nazım Hikmet’in oyununda bambaşka bi boyuta taşınır malumunuz. Ferhad ile Şirin’in birbirlerine duydukları aşktan ötede bi yere taşınır. Ferhad’ın halkı suya kavuşturma aşkına.

Hah işte o oyunda, dört gün dört gece hiç durmadan çalışıp yorgunluktan artık baygın düşen nakkaş Ferhad’ı uyandırmak için babası “Yaptığın nakışlar bozuldu uyan Ferhad Usta, uyan!” diye fısıldar oğlunun kulağına. Ferhad ayılıp kendine gelirken babası neden böyle söylediğini açıklar:

“Ölmüş nakkaşın kabri başına gideceksin, yaptığın iş bozuluyor diye sesleneceksin, nakkaş nakkaşsa toprağı yarıp nakşının başına koşacak!”

Uyanır Ferhad. Uyanır işinin başına koşar.

Ata Önder Atabay. Ailesinin gözbebeği Malatyalı genç bi öğretmen. Nasıl Beşiktaşlı. Nasıl âşık. Nasıl sevdalı Beşiktaş’a.

Nasıl iyi bi insan. Nasıl güzel, akıllı, vicdanlı bi adam. Altı yıl atama beklemiş. Beklerken âşık olmuş. Çok sevmiş. Evlenmişler. Düğünleri daha yapılmamış.



Barış Mitingi’ne gelirken “Gideceksin biliyorum. Biliyorum ama bi şey olur diye de çok endişeleniyorum” demiş ablası. “Hacı Lokman Birlik” demiş Önder. “Onun cansız bedenine yapılan çok kanıma dokundu, gideceğim. Gidip orda ‘Barış’ diyeceğim” demiş. İstanbul’dan atlamış gelmiş Ankara’ya. Ankara Garı’na. Atama bekleyen öğretmen arkadaşlarıyla.

Şimdi bütün yaşam fonksiyonları makineye bağlı yatıyor Gazi Hastanesi’nde. Yaşarsa “Mucize olur” diyo hekimler. Kapıdan bir saniye ayrılmayan sevdiğine ne diyelim şimdi? Geçmiş olsun? Önder’in kan içindeki Beşiktaş atkısını acil servisten teslim alan Halil’e ne diyelim? Metin ol? Ablasına ne diyelim? Kendinizi harap etmeyin?

“Hacı Lokman Birlik, almaz onu oraya. Bu tarafa doğru, hayata doğru kovalar” diyorum ben içimden. Böyle diyorum. İçimden sürekli bunu tekrarlıyorum.

Ata Önder Atabay, “Barış kazansın” demek için, “Artık kimsenin evladı, kardeşi, öğrencisi ölmesin” demek için, “Bu ülkede yan yana, sırt sırta, bir arada insan gibi yaşayalım” demek için kalkıp geldiği bi şehrin bi hastanesinde öyle uyuyo. Ama aklı eminim orda değil. Aklı eminim Beşiktaş’ta. Uyuyan sadece bedeni.

Önder şimdi Kadıköy vapurundan inip yeni stada doğru yürüyor. Sonra Köyiçi’ne gidecek. Şairler Parkı’na gidecek. Boynunda “Halkın Takımı” atkısı.

“Önder Öğretmenim uyan” demekten başka bi şey gelmiyor elimden. Beşiktaşlıları derin uykulardan uyandırabilecek tek bi şey biliyorum o yüzden şöyle diyorum:

Önder uyan, uyan Beşiktaş şampiyon!