Kalp bu

Çocuk dediğin dondurma ister, parka gitmek ister, sınıfta arka sıraya döner sıfır beş uç ister. Oyun ister, önü arkası sağı solu sobe olsun ister, saklandıysa bulunmasın ister, vursun gol olsun ister. Tenefüs olsun, tatil olsun, ödev az olsun ister. En babası istese istese astronot olmak ister. Onu da fazla uzatmaz. Nereye uzatacak bu memlekette.

Büyük istekleri olan büyüklerdir. Büyük dediğin, çocuğu büyük gibi davransın ister. Çocuğu akıllı olsun, uslu olsun, çalışkan olsun ister. Doktor olsun ister, mühendis çıksın ister, atanacaksa öğretmen olsun ister. Terlemesin ister. Koşmasın ister koşmasın. “Koşma” diye laf vardır bizde. Bir çocuğun ağzından asla duyamazsınız. Büyüklerin lafıdır. Büyüklerin en büyük isteğidir: “Koşma.”

Bu defa da öyle. Bu hikâyede de öyle. Bu hikâyenin de küçüğünün çok basit, büyüğünün çok zor bir isteği var.

Öykü Ertok, on iki yaşında. Annesinin babasının iki gözünün bebeği. Evlat bu ya nesini anlatayım. Bir hastane odasında, başucuna uzanmış bir Fenerbahçe atkısıyla öyle uyuyor.

Uyanmak istiyor. Yaşamak istiyor. “Anne elimi bırakmayın ölmek istemiyorum” diyor. Bu kadar basit. Bu kadar net. Bu kadar gerçek. Öykü, uyanmak, iyileşmek, babasıyla Kadıköy’e, Hasan Ali Kaldırım’ı izlemeye gitmek istiyor. Ölmek istemiyor. Çok basit.

Zor isteği olanlar büyükler. Zor isteği olan Öykü’nün anne babası. Onlar evlatlarına kalp istiyolar. Kalp. Evlatlarının göğüs kafesine sığacak bi kalp istiyolar. Kalp nakli bekliyorlar.

Başka şey olsa evlat için dünyayı yakarsın. Ne kadar duvar varsa vurur yıkarsın. Kendini ordan oraya atarsın. Yaparsın. Bulur buluşturursun. Kimsenin bağışına bırakmazsın hiç bi şeyi. Ama kalp bu. Kalp. Kanlı canlı pıt pıt atan kalp. Evlatlarına lazım olan bu.

Ebru ve Tugay Ertok dağ gibi duruyorlar evlatlarının yanı başında. Dağ gibi. İnançlılar, umutlular, kararlılar. Öykü’yü yaşatmak için çırpınıyorlar. Çok zor.

Ne anlatıyosun ne diyosun ne istiyosun derseniz kalp istiyorum. Öykü’ye kalp istiyorum. Bu kadar basit.

Kalkıp hemen gidelim organ bağışı yapalım diyorum.

Her yerde organ bağışından söz edelim, yere göğe dağa taşa yazalım istiyorum.

Beyin ölümü gerçekleşmiş yakınları olan tanıdığımız/tanımadığımız herkese bunun nasıl önemli nasıl hayati nasıl kıymetli bir şey olduğunu anlatalım istiyorum.

Öykü’ye kalp bulunsun, Öykü uyansın, iyileşsin, kalksın, koşsun, terlesin, annesi arkasından “Koşma” diye seslensin istiyorum.

Babasıyla Kadıköy’e maça gitsin, Hasan Ali gol atsın, Öykü çok sevinsin istiyorum.

Çocukların çok basit istekleri olur. Büyük istekleri olan büyüklerdir.