Ben bu maçı gördüm…

İlk beş dakikayı izledim;

Kararımı verdim…

2011 yılında da aynı filmi görmüştüm…

Emin oldum…

Siz, “fanatik ihtiyar” deyin, ne dersiniz deyin;

Ben gördüğümü yazmak zorundayım;

“Türkiye Liginde, her takıma karşı aynı motivasyon ile top oynanmıyor!”

Bu kesindir!

Biliyorum, çok kibar yazdım… Mecburum…

Benimki, sadece bir histir…

İspatı yoktur…

Ancak hislerim kuvvetlidir…

4 Temmuz gününden bilirsiniz…

***

Doğduğum evin, annemlerin halen yaşadığı evin dibinde bomba patlatmışlar…

Ablam, annem ve babam, patlama sesi ile sokağa fırlamış…

Ankara’nın kalbinde…

Üçüncü kez Ankara’da, sivil insanımıza karşı bombalı saldırı…

Barış, amacımdır…

Uğruna her şeyi feda ederim…

Ancak saldırılar, en ılımlı adamı bile çileden çıkaracak biçimde geliyorlar…

Sivil insana, masuma, kahpece geliyor…

Öylesine bir kin bürüsün ki bir daha bir araya gelinmesin” diye geliyor…

Nereden geliyor?

Yakın gibi gözükse de, emir uzaktan geliyor…

İşte bende tam bu nedenle;

Çok kinleniyorum ama “İnadına Barış” diyorum…

***

Maça dönüyorum;

Fenerbahçe taraftarı maçı bırakmış;

Ankara ile acıyı paylaşıyor…

"Kalbimiz kapkara, seninleyiz Ankara" diyor…

“Ne Mutlu Türküm Diyene” diyor…

“Vatan Sana Canım Feda” diyor…

Sahadaki özellikle Türk futbolcular, ne olursa olsun durumun farkında…

Fenerbahçe’nin Nani’si, laubalilik yapıyor…

Helalinden “iki tokatı” hak ediyor…

Kayserispor ise 10 kişi…

Kurnazca, 1-1’i kolluyor…

****

Yazının başında, “bu oyunu sevmedim ben” demiştim…

Sevmedim, oyunun başını da, sonunu da…

Adaletli oynamıyor takımlar…

Her maça aynı arzu, aynı hırs ile çıkmıyorlar!

Belki, zararı kendilerine oluyor…

Sert oynuyorlar, kart görüyorlar, enerjilerini oyunun bütününe yayamıyorlar…

Fark etmiyor… Bu filim sürekli oynanıyor…

Küme düşen takımlar netleştikçe, şampiyon adayları ikiye düşünce, bu film gözümüzün önünde oynanıyor…

Kimse, “kral çıplak” diyemiyor…

İlk 5 dakikada gördüm filmi…

İsimleri saymak doğru değil.

İlk dakikada Alves’e tuhaf bir giriş(?)

Sırtında “61” yazan oyuncu, daha maçın başında, Volkan Şen’i sakatladı, sakatlayacak…

Maç öncesi ne olmuş ise olmuş?

Sakın ha; “Şike, para, teşvik filan” demiyorum…

Başka bir şey var bunun içinde…

Nasıl bir his ise belki genetik, belki hemşerilik;

Ancak adil olmuyor… Etik olmuyor…

Yazılması gerekiyor bunların…

***

Futbolun okumayacağınız bir günde yazdım bunları…

Yazılmaması gereken bir günde yazdım…

Size değil, kendime tuttum notları…

Tıpkı 4 Temmuz sabahı olduğu gibi…

Tıpkı 2 Mayıs 1977 sabahı gibi…

Tıpkı Uğur Mumcu’nun, Abdi İpekçi’nin öldürüldüğü gün gibi…

Tarihe; “Çocuklarım, torunlarıma okusun” diye tuttum notlarımı…

Fenerbahçe’nin puan kaybetmediği, taraftarının saygı kazandığı, bir günde aldım notlarımı…

Kimseler okumasın diye…

****

Maç öncesi planlanan oyunun, maçın sonunda da oynanması gereken bir perdesi var…

Ankara’da bomba patlamış…

Canımız yanıyor…

Elimizde değil oynuyoruz oyunu(!)

Agresifiz…

Oyuna yeni giren delikanlı, maçın bitiminde, durduk yerde iki sarı kartı birden görüyor…

Çok çekişmeli çok heyecanlı bir maç gibi hakemin etrafı sarılıyor…

Hasretle beklenen maç sonundaki, mikrofon var…

Oyunun son perdesi orada oynanacak ama şehitlerimiz utandırıyor…

Yine de lafı sıkıştırıyorlar sanki sorulmuşçasına(?)

Oysa spiker, “bugün konuşmayalım” demesine rağmen filimde aldığı son rolü de oynuyor benim kararlı, “Bayram” arkadaşım(!)

Laf arasındaymış gibi uzun uzun anlatıyor…

Onu anlatmak için oraya çıkmamış gibi…

İnanıyoruz hep birlikte(!)

Koçları Hakan Kutlu; konuşamadığı için üzgün;

Hafta içine veriyor randevuyu;

“Futbolu, hakemi sonra konuşuruz” diyor…

Niyeti futbolu anlatmak değil, hakemi anlatacak size…

Onlar anlatamadı ben anlatayım size hakemi;

----- Oyuna gelmedi…

***

Ben de özür diliyorum;

-------Filmin son perdesini ölen canlarımız oynatmadı size!

Kuruma bakmayın kızgınım arkadaş!

Önce etik olun!

Sonra eşit olun!

Çocuklarımıza örnek olacaksınız, dikkatli olun!

***

Biliyorum; Ülkeme mutlak bahar gelecek!

Laf olsun diye demiyorum;

"Kalbimiz kapkara, seninleyiz Ankara" diye haykıran yüzbinleri gördüğüm için söylüyorum…

“Sevdalarının attığı gole sevinemeyenleri” gördüğüm için söylüyorum…

“En acılı dönemde bile acıtmamak isteyenleri” gördüğüm için söylüyorum;

Bu ülke bölünmeyecek!

Acılarımızı gömeceğiz, sizi mutlu etmeyeceğiz!