Kadıköy’de Nazar Çıktı

Topal sadece orta sahanın direncini arttırmakla kalmadı, dikine çıkışlarıyla da Fenerbahçe’nin öne doğru daha fazla oynamasını sağladı. Valbuena’nın yokluğunda açıkçası herkes kendi pozisyonuna daha hakimdi. Valbuena sahada olduğunda çok koşması, mücadelesi göze hoş gelse de bazen 3 kişilik oynamaya çalışması diğer arkadaşlarının pozisyonlarına olumsuz yansıyor.

İlk 20 dakika kaleyi yoklamayan Fenerbahçe, Dirar’ın golüyle birlikte gelen özgüvenle şut denemelerini de arttırdı. Özellike Aatıf’ın içeri kat edişlerindeki denemeleri rakibi tehdit etme anlamında önemliydi. Önceki haftalara göre Giuliano’nun daha hareketli oynaması, insiyatif alma çabası Fenerbahçe adına olumlu bir gelişmeydi. İkinci yarı başında yenilen şok gol Kadıköy’de yine ezberlenen tedirginliği geri getirse de Aykut Kocaman’ın Soldado hamlesi her şeyi değiştirdi. Sezon başından beri bir türlü kendini ön plana atmayı başaramayan suskun golcü, 20 dakikada hat-trick yaparak tüm Fenerbahçelilere bir “oh” çektirdi. Skoru 2-1’e getiren golde ise Fenerbahçe adeta nazar çıkarttı. İki kere direkten dönen topu Soldado filelere gönderdiğinde sanki Kadıköy’de bir şeylerin değişeceğine dair bir ışık yandı. Soldado’nun 3. goldeki ince dokunuşları, son goldeki golcü vuruşu stadyumda ve ekran başında maçı izleyen tüm Fenerbahçe taraftarına özlenen ortamı geri getirdi.

Sivasspor ligin becerikli takımlarından olmasına rağmen Fenerbahçe karşısında çok fazla varlık gösteremediler. Sadece savunma arkasına atılan toplarla gol aradılar. Golü de bu şekilde buldular ancak orta sahada üstünlük sağlayamadılar. Bu da Fenerbahçe’nin oyuna hükmetmesine neden oldu. Bifouma’nın kırmızı kartı doğru karar fakat öncesindeki pozisyon faul değil. Onun dışında hakemin maça etki ettiği bir pozisyon yok.

Fenerbahçe’de Sivasspor’a karşı oynanan oyuna dair söylenebilecek en negatif durum Dirar’ın yetenek noksanlığı. Dirar herkesten fazla koşabilir, geriye dönük mücadelesi takdire şayan olabilir ama ayakları kötü. Bazı pozisyonlarda net bir şekilde ne yapacağını bilmiyor. Pas tercihlerini hem yanlış zamanda, hem de yanlış yerlere kullanıyor. Çok net bir şekilde Fenerbahçe taraftarının sevebileceği tarzda bir oyuncu değil. Olumlu yönlere bakacak olursak, Soldado’nun dirilişi bir yana sanırım Fenerbahçe taraftarı için Mehmet Ekici’yi yeşil çimler üzerinde görmek en büyük heyecandı. Ekici’nin topla pozitif ilişkisi, orta sahada top istemesi, 1. ve 3. bölge arasındaki bağlantıyı kurmak için savunmadan top almaya gelmesi oynadığı şu kısa zamanda bile takıma renk getirdi. Aziz Yıldırım’ın “5 milyon euro verdiler satmadım” dediği Oğuz Kaan Güçtekin de oyuna girdikten sonra oldukça özgüvenliydi. Tek toplardaki rahatlığı, baskı altındaki isabetli pasları kalitesini gözler önüne serdi.

Neticede Fenerbahçe krizli ortamdan şimdilik çıktı. Maç bitirmeyi, kazanmayı hatırladı ancak tribünde hala Aykut Kocaman’a karşı olan kalabalık bir kesim var. En ufak bir hatada eleştiri yapmak için gözleri kenarda hocayı arayan bu çoğunluk belli bir algının esiri olmuşlar. Bu algıyı yıkabilecek tek şey seri galibiyetler. Yoksa 2 ileri 1 geri şeklinde Aykut Kocaman’ın kendini taraftara kanıtlaması zor gözüküyor. Aykut Kocaman, bir alman veya bir fransız takımını çalıştırsa çok başarılı olabilir. Ancak Türkiye’de sabır denen olgu günlük süt gibi. Son kullanma tarihi başlar başlamaz bitiyor. Fenerbahçe taraftarı sabrederse uzun vadede başarı gelecektir. Hep yana oynuyor denilen Fenerbahçe şu anda ligin 25 golle en fazla gol atan 2. takımı. Antalyaspor maçından alınacak 3 puan Beşiktaş-Galatasaray mücadelesinin olduğu 14. Haftada Fenerbahçe’yi bambaşka bir konuma getirir. Eğer uzun zamandır kayıplardaki taraftar da takıma inanırsa Fenerbahçe’yi durdurmak hiç kolay olmaz.